Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: het gefluister achter de deur – T J Klune

Het gefluister achter de deur kwam eind september uit bij uitgeverij Volt. Toen ik vorig jaar het eerste vertaalde boek (Het weeshuis in de azuurblauwe zee) van TJ Klune las, was ik meteen lovend. Ik vond dit boek enorm goed en was dan ook zeer nieuwsgierig naar dit boek. Zou dit tweede deel me even hard overtuigen als het vorige?

Het verhaal

Het gefluister achter de deur vertelt het verhaal van het hoofdpersonage Wallace Price. Wallace is een succesvolle advocaat. Hij zou succesvol zijn; hij dacht aan niks anders dan harder en beter werken, al gaat dat ten koste van de mensen rondom hem – inclusief zijn werknemers. Niemand zou ooit zeggen dat hij vriendelijk, medelevend of attent is. Dat kan hem niets schelen.

Voor hij het weet, kijkt hij naar zijn eigen begrafenis. Dan komt een gids hem halen voor zijn reis. Wallace is enorm boos omdat hij dood is. Hij eist dat dingen worden opgelost omdat zijn bedrijf werk te doen heeft.

De gids neemt hem mee om Hugo te ontmoeten. Hugo is een meelevende eigenaar van een eigenaardig klein theehuisje. Hij is ook een veerman, aangesteld om Wallace te helpen zich klaar te maken om over te steken naar zijn eindbestemming. Hugo heeft eerder woede gezien zoals Wallace die ervaart en is dus niet onder de indruk. Hij is vastbesloten om Wallace te helpen de situatie te begrijpen.

Wanneer Wallace zijn dood begint te accepteren, begint hij zijn leven te zien voor wat het was en waar hij de fout in ging. Dankzij Hugo en de andere bewoners van het theehuis leert hij op wonderbaarlijke wijze als geest menselijker te zijn dan tijdens zijn leven.

Mening

De schrijfstijl van TJ Klune is redelijk makkelijk om te lezen. Toch is het eerder voor een wat ouder Young Adult publiek door het woordgebruik. Ook gaat het boek over de dood en hoe daarmee om te gaan, wat een redelijk zwaar thema is. Toch slaagt TJ Klune er in om de thema’s in het boek op een toegankelijke manier te brengen, afwisselend met een portie humor.

De wereld waarin het verhaal zich afspeelt is een wereld die wij niet kennen. Deze wereld is ook zeer goed uitgelegd in het boek en dat maakte dat het verhaal makkelijk te volgen was.

Ondanks alle goede dingen in het boek, deed het boek mij veel denken aan Het weeshuis in de azuurblauwe zee. Ook daar gaat het over een wat oudere, minder positieve man die dan door de dingen die gebeuren opeens heel gelukkig wordt en het leven leert omarmen. Én natuurlijk verliefd wordt op een ander mannelijk personage van het boek. Net zoals in dat boek, kwam die liefde hier ook weer wat voorspellend en toch tegelijkertijd wat onverwacht – eerst konden de twee personages elkaar niet luchten, en plots waren ze verliefd.

Toch heb ik genoten van dit boek, maar het was niet wat ik verwacht had. Het heeft me niet geraakt zoals ik dacht dat het ging doen, maar de boodschap en de personages waren fantastisch. Een boek schrijven over de dood, hoe ermee om te gaan en alles wat er bij komt kijken dat kan niet iedereen op deze manier en dat moet ook gezegd worden.

Conclusie

Met dit boek heeft Klune een boek gescheven dat diepgaand is, zonder dat het zeer zwaar wordt. Als je nog geen boek van deze schrijver hebt gelezen of je wilt een boek lezen dat je doet denken aan Een weeshuis in een azuurblauwe zee dan is Het gefluister achter de deur zeker voor jou.

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Het weeshuis in de azuurblauwe zee – T J Klune

The House in the Cerulean Sea dateert van 2020. In mei werd dit verhaal vertaald door uitgeverij Volt. Ik mocht het boek lezen als een recensie-exemplaar. Hieronder lees je wat ik vond van het boek.

Het verhaal

Het weeshuis in de azuurblauwe zee vertelt het verhaal van Linus Bake. Linus Baker werkt voor het Minesterie van Toezicht Magische Jongeren. Hij blijft altijd zeer objectief wanneer hij de weeshuizen moet gaan checken die vol zitten met kinderen die magische krachten hebben. Linus weet dat ze anders zijn en respecteert dat. Hij behandelt ze nooit anders en laat ze nooit minderwaardig voelen. Linus behandelt ze als een gelijke en normale kinderen, maar hij bouwt nooit een band met hen op.

Hij voert gewoon zijn job uit. Op het einde van de dag gaat hij terug naar zijn huis waar hij wat discuteert met zijn buurvrouw. Hij heeft ook een kat, die zijn enige vriend is op deze wereld.

Alles verandert wanneer het Minesterie van Toezicht Magische Jongeren hem een geheime missie geeft. Ze willen dat hij gaat onderzoeken of zes magisch begaafde, maar risicovolle jongeren, die in een weeshuis op een klein eiland wonen, mogelijk een te groot gevaar vormen voor de samenleving. Hij begint aan deze opdracht zonder veel te weten over de kinderen.

Linus kan deze job niet weigeren en dus zal hij een maand spenderen op het eiland. Hij zal moeten nagaan of de kinderen daar veilig leven onder de hoede van Arthur Parnassus, de directeur van het weeshuis.

Wanneer hij langzaam zijn vooroordelen laat varen en niet alleen een band opbouwt met de jongeren, maar ook met Arthur, komt hij voor een dilemma te staan: moet hij de ambtelijke regels of zijn hart volgen?

Personages

De groep jongeren bestaat uit Talia (een meisjeskabouter), Theodore (een gevleugeld draakje), Phee (een boself), Chauncey (een groen, kwalachtig wezen), Sal (een jongen die een miraculeuze verandering ondergaat wanneer hij bang is) en Lucy (een zesjarige antichrist). De directeur van het weeshuis is Arthur Parnassus en hij wil koste wat het kost een sluiting van het weeshuis voorkomen.

De personages worden enorm goed uitgewerkt. Niet alleen het hoofdpersonage – Linus – wordt zeer grondig uitgewerkt, ook de nevenpersonages (de kinderen) hebben elk hun eigen karakter dat je leert kennen. Naarmate Linus de kinderen beter leert kennen en een band opbouwt met hen doe je dat als lezer zeker ook. Ik vond het zeer mooi om te zien hoe iemand (Linus) die altijd zo objectief is en geen band opbouwt met de kinderen dat nu hier wel doet en hoe hij zijn hart stilletjes maar zeker verliest aan de anderen. Het is zeker een meerwaarde om te zien hoe elk kind zijn eigen eigenaardige kantjes heeft, want zo bouw je als lezer ook een band op met elk kind.

Cover en leeftijd

Iets wat mij al snel opviel is dat Het weeshuis in de azuurblauwe zee een boek is voor de iets wat gevorderde lezer. Zowel het taalgebruik als de referenties naar de filosoof Kant bijvoorbeeld zorgen toch wel dat je wat kennis nodig hebt om dit boek te begrijpen. In mijn mening zouden jongere lezers de dubbelzinnigheid en de dubbele laag van het boek niet (volledig) meekrijgen en dat zou jammer zijn. Ook al doet de cover je misschien vermoeden dat het voor de jongere lezer is, dat is zeker niet zo. Het is wel een zeer mooie cover die perfect bij het verhaal past.

Thema’s

Dit boek is niet zomaar een young adult fantasy verhaal. Dit boek gaat over elkaar aanvaarden hoe we zijn, geven om elkaar, je hart en ziel openen voor elkaar en zoveel meer. Het is een verhaal waar je vanaf het begin in zit. Het is een lief, hartverwarmend verhaal dat je doet lachen.

Conclusie

Dit verhaal gaat over liefde en elkaars verschillen accepteren. Een mooie boodschap in de wereld van vandaag en daarom zou iedereen dit boek moeten lezen. Daarbovenop komen nog de vele mooie zinnen en het woordgebruik.