Chinouk Thijssen (1983) is auteur van young adultthrillers, freelance redacteur en social mediamarketeer. Begin dit jaar kwam haar YA-thriller Blindelings (februari 2015) uit bij Scelta Publishing. In september verschijnt bij dezelfde uitgeverij haar nieuwe thriller Hij is van mij. Dit is haar eerste column voor young-adults.nl. Hierna verschijnt maandelijks een column op de laatste dinsdag van de maand.
Chinouk Thijssen vertelt:
De keren dat iemand mij voorstelt als ‘Dit is nou zij, zij die boeken schrijft.’ (omdat ik dat uit mezelf nooit vertel) krijg ik vaak een glazige blik te zien, gevolgd door een zenuwachtig gelach. ‘Boeken… Je bedoelt met woorden erin en zo?’
Wanneer ik knik en antwoord: ‘Ja, met woorden erin en zo.’ is het ineens alsof er iets verandert. Alsof ze me anders aan moeten spreken. Alsof ík iemand anders ben. Miss Koninklijke Hoogheid Der Boekenschrijfsters.
‘Hoe heet dat nou ook alweer? Daar is toch zo’n mooi woord voor?’
Nou ja, mooi woord… ‘Auteur, bedoel je?’
‘Ja!’ Vervolgens trekt de enthousiasteling een of andere voorbijganger aan zijn jasje. ‘Heb je haar al ontmoet? Zij is auteur, ja. Ze schrijft bóéken! En ík ken haar.’ Ze kijkt weer naar mij. ‘Ja toch? Wij kennen elkaar, hè? Ja toch?’
Opeens voel ik een hand om mijn pols klemmen, dwingend. Ineens ben ik interessant. Zelf snap ik alleen niet wat er zo interessant aan is. Het is gewoon mijn werk.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit de droom heb gehad om een bekend auteur te worden. Niet eens een auteur. Ook ik wist vroeger niet wat dat betekende. In vriendenboekjes schreef ik altijd ‘beroemd en aanbeden’ (ja, echt; don’t judge) als antwoord op de vraag wat ik later wilde worden. Als danseres. Ballerina. Maar daar moet je veel voor kunnen. Dansen bijvoorbeeld. Nou, oké, dat kon ik wel, maar niet op primaballerinaniveau. Toen stopte mijn knie er ineens mee en nam ik afscheid van mijn glansrijke toekomst die zich merendeels op spitzen af zou spelen.
Gitarist worden. Dat was ook een spontaan idee. Helaas was ik niet binnen een uur een rockster, so that ship kinda sailed. Geduld is niet altijd mijn sterkste kant geweest.
Toen ik begon aan mijn eerste boek wist ik eigenlijk niet waar ik mee bezig was. Ik wist niet eens dat ik een boek aan het schrijven was. Dat ik een boek wílde schrijven. Wel wat een boek was natuurlijk, ik kon al lezen voordat ik koffie kon zetten voor mijn ouders. Ik deed maar wat, omdat ik me verveelde (niet het koffiezetten of lezen, maar het schrijven). En ineens werd het mijn grootste droom en passie ooit. Ik wilde alleen nog maar schrijven. Bijna nog meer dan ademhalen.
Oké, ademhalen blijft best belangrijk; zonder dat geen nieuwe boeken.
Inmiddels ben ik bezig met mijn zesde boek, en heel eerlijk gezegd denk ik elke keer weer: kan ik het nog wel? Ideeën verzamelen… Top. Ideeën uitwerken tot verhaallijnen… Jaaaaa! Beginnen aan het eerste hoofdstuk van een nieuw boek…
Uitstel
Uitstel
Uitstel
Uitstel
Uitstel
Toch beginnen
Error
Paniek
Deadline
Overspannen
Mama, help!
Het is echt zo, zelfs na bijna zes boeken heb ik nog steeds geen idee wat ik doe. Hoe schrijf ik een boek? Met woorden erin en zo. Nog steeds doe ik maar wat, en dan maar hopen dat jullie het allemaal met plezier lezen, want daar doe ik het natuurlijk voor.
Uitgeverij Clavis komt met een nieuwe YA 
De zestienjarige Dan Crawford moet voor straf naar een speciale zomerschool om zijn eindexamen te kunnen halen. Toch heeft Dan er best zin in: op zijn eigen school heeft hij geen vrienden en wie weet wat voor mensen hij nu gaat ontmoeten.
Ik had het niet verwacht, maar dit boek heeft me nogal weten te overdonderen.
Wanneer Lotte onverwacht een ansichtkaart ontvangt van haar zus Nina, die als fotomodel naar Parijs is vertrokken, krijgt ze argwaan. Op de kaart ontdekt ze de geheime noodkreet HLP. Lotte beseft dat Nina in gevaar is en vertrekt naar Parijs. Daar begint een beklemmende zoektocht. In de sinistere catacomben onder de stad belandt Lotte in een levensgevaarlijke situatie. Iemand achtervolgt haar. Wie en waarom? Wordt ze echt aangevallen of hallucineert ze? Tot overmaat van ramp gelooft niemand dat Nina werkelijk in gevaar is. Lotte ontdekt de schaduwzijde van de Parijs. De tijd dringt. Zal ze Nina vinden?
Sinds Anna bevriend is met Elise lacht het leven haar toe. Ze zijn onafscheidelijk, en nu is ook de populaire Tate nog als een blok voor haar gevallen. Anna kan niet wachten tot ze met Tate en haar vriendenclub een week gaat feestvieren op Aruba. Maar de vakantie eindigt in een drama wanneer ze Elise vermoord aantreffen in het vakantiehuis.
Kit Ward, zeventien en niet op haar achterhoofd gevallen, is door haar moeder opgeleid tot de perfecte moordenaar. Mensen kunnen een opdracht bij haar indienen door een brief in een speciale postbus te stoppen. Zonder oordeel probeert Kit aan de verzoeken te voldoen, maar wat gebeurt er als een vriendschap haar aan haar morele kompas doet twijfelen?
Vooral de titel van dit boek trok me aan met daarbij de losse woorden: Geen ramen, Geen deuren, Geen uitweg. Na de achterkant gelezen te hebben had ik een heel dubbel gevoel. Het klonk bizar eng en toch aantrekkelijk en spannend. Net op het randje van vind ik dit nog leuk of is het net te erg. Daardoor werd ik heel nieuwsgierig en moest ik gewoon weten hoe het verhaal zou lopen. Ook omdat de achterflap eindigde met de cliffhanger: “Alleen was hij deze keer niet leeg.” Dit zorgde ervoor dat ik wilde weten hoe het verder ging.
Emily’s vader wordt beschuldigd van moord op een meisje. Emily is overtuigd van zijn onschuld en gaat op onderzoek uit. Daarbij ontmoet ze Damon, de vriend van het overleden meisje. Zijn alibi blijkt niet waterdicht. ’s Nachts spelen jongeren een gevaarlijk spel in het bos.
Dit is het tweede boek dat ik van Jessica Warman lees en van de eerste “Between” weet ik nog dat het erg spannend was en dat de mysteries rond de hoofdpersoon zich langzaam ontrafelden. Ik was dus erg benieuwd naar het nieuwe boek van haar hand. Op de achterflap van “Duister spel” wordt weinig prijsgegeven over de inhoud, behalve dat de ontvoerder wellicht de verkeerde tweelingzus heeft ontvoerd.