Tuesday Tunes is terug. In deze categorie delen we regelmatig soundtracks van – voornamelijk Young Adult – films. Deze week deel ik graag met jullie de soundtrack van The Hate U Give, de film die in 2019 uitkwam en gebaseerd is op het gelijknamige boek. The Hate U Give vertelt het verhaal van de zestienjarige Starr wiens beste vriend Khalil wordt doodgeschoten door een politieagent. Starr probeert zichzelf te herpakken in een samenleving vol ongelijkheid en komt in opstand. The Hate U Give was al actueel, maar is nu brandend actueel in het kader van de Black Lives Matter-betogingen.
Won’t be quiet anymore
Not unless they hear us loud and clear
Damage can’t be undone
Let’s not pretend it disappears
We need a change, oh yeah
The song Amazing GraceLet’s go step by step
And brick by brick
I’ll carry the weight
For you
When I’m gone, don’t stop
We can stand here all day
We won’t move
No, not at all
Wie telt er allemaal af naar ‘Divergent’? Nog maar een paar dagen en het is zover, we kunnen eindelijk onze Tris en Four op het grote scherm bekijken. Nog maar een paar dagen en we kunnen met een bak popcorn en een cola op schoot neerzakken in de comfortabele zeteltjes en genieten van de verfilming waarop we al zolang wachten.
Eens tijd voor iets anders. Geen liefdesverhalen tussen geliefden met bovennatuurlijke krachten, geen epische strijd tussen goed en kwaad in een universum heel anders dan het onze, geen magische krachten of ongewonze wezens of iets van deze soort. De laatste tijd draait het in de ya wereld vooral om boeken met een bovennatuurlijk tintje. Mij hoor je niet klagen. Ik houd het allermeest van boeken die me de doorgang naar een andere wereld aanbieden. Maar dat betekent niet dat er ook niet adembenemend mooie verhalen geschreven kunnen worden over het hier en nu, of over het verleden.
Sinds enkele weken is de verfilming van Richelle Meads ‘Vampire Academy’ eindelijk te bewonderen in de filmzalen. Op lang aandringen van een vriendin, heb ik toegezegd om hem ook te gaan bekijken. Ik heb de boeken niet gelezen, en om eerlijk te zijn had de trailer me niet erg warmgemaakt. Maar wat ben ik blij dat ik me heb laten 
Toen ik door de Tuesday Tunes lijst scrolde, viel het me plots op dat ik een van mijn favoriete liedjes gewoon nog niet aan jullie heb laten horen. Foei, Amélie. Naast Atlas, de track van ‘The Hunger Games: Catching Fire’ en mijn lievelingsliedje dat dagelijks toch zo’n drie keer door mijn MP3-speler galmt, is er nog muziek van de tweede The Hunger Games verfilming die me echt heeft betoverd. 
Goedemorgen Young Adult boekverslaafden. Ja ja, I know, de Tuesday Tunes is er weer even uitgeweest, omdat ik ook even ben weggeweest van enige vorm van sociaal leven. De examens, zucht. Slapen. Eten. Leren. Repeat. Zes weken lang. *Denkt er huiverend aan terug, probeert niet te huilen.* Dus nu kunnen we weer lekker elke dinsdag onze bol gaan, en er zijn heel wat liedjes die jullie van mij nog moeten luisteren!
Laten we maar direct met de deur in huis vallen. Wie de verfilming van ‘Catching Fire’ in de tussentijd nog niet gezien heeft, maakt zich nu onmiddellijk los van zijn of haar computer en vertrekt op staande voet naar de bioscoop. Ik maak geen grapje. Elke Hunger Games fan/ Young Adult fan/ gewoon iedereen die dit leest, moet deze film zien. En nog eens. En nog eens. Al twee maal ben ik ‘Catching Fire’ gaan kijken, en ik heb nog steeds het gevoel dat ik deze prachtige verfilming niet vaak genoeg gezien heb. Het is bijna niet te geloven, maar hij overtreft de eerste film grenzeloos. De Spelen, de Arena, de spanning, de emoties, en natuurlijk het