Tag: uitgeverij de fontein

Geplaatst op door — Geef een reactie

De wake-up call – Beth O’Leary

Ik heb tot nu toe alle boeken van Beth O’Leary met veel plezier gelezen, dus haar nieuwste boek De wake-up call moest ik zeker ook lezen. Hieronder lees je wat ik van het nieuwste boek van een van mijn favoriete auteurs vond.

Het verhaal

Een jaar geleden stuurde Izzy een kerstkaart naar Lucas waarin ze haar gevoelens voor hem deelde. Ze vroeg hem om haar om 20:00 uur te ontmoeten onder de mistletoe. Toen ze daar op tijd aankwam om hem te ontmoeten stond hij inderdaad keurig onder de mistletoe. Helaas niet wachtend op haar, maar zoenend met haar huisgenoot wie wist dat ze een crush op Lucas had! Ze voelt zich hierdoor enorm vernederd en haat Lucas door deze tactloze actie. Terwijl ze samen achter de receptie balie van het Forest Manor Hotel staan doet ze er alles aan om hem het leven zuur te maken.

Wanneer het plafond van het hotel instort en de financiën een grote puinhoop blijken te zijn, moeten ze hun handen ineen slaan om hun geliefde hotel te redden. Kunnen Izzy en Lucas hun nijd voor elkaar aan de kant zetten om zo het hotel boven water te kunnen houden?

De schrijfstijl

De wake-up call heeft net als haar andere boeken, de fijne schrijfstijl die kenmerkend is voor Beth O’Leary. Er zit genoeg humor in om het leuk te maken, zonder dat het over-de-top wordt. Het boek heeft een dual POV waarbij je zowel het verhaal vanuit Izzy als vanuit het perspectief van Lucas volgt. Ik vond dit een fijne toevoeging omdat het allebei leuke personages zijn met hun eigenaardige trekjes. Op deze manier kun je het verhaal vanuit beide perspectieven lezen.

Het plot

Het verhaal begint goed en komt snel op gang. Op een leuke manier zijn alle uitdagingen van werken in het hotel beschreven. Denk hierbij aan het haten van je meest directe collega (Lucas en Izzy), vervelende hotelgasten, het dak wat naar beneden komt vallen, de aankomende Kerstviering die georganiseerd moet worden en de financiële problemen waar het hotel mee te kampen heeft. Er is genoeg te beleven in Hotel Forest Manor waardoor het verhaal het hele boek lang interessant blijft.

Je leert de andere personages zoals Mevrouw SB (de hoteleigenaar) en Arme Mandy (de andere receptioniste) niet zo goed kennen, maar voor het verhaal is het helemaal prima dat dit enkel bij-personages zijn die geen grotere rol hebben gekregen. Het plot is helaas wel enorm voorspelbaar. Halverwege het boek had ik al helemaal door hoe het zou gaan aflopen. Meestal vind ik dat bij een feelgood roman niet zo erg, maar aangezien Beth O’Leary vaak verrassende plotwendingen in haar werk stopt, vond ik het gebrek hieraan in dit boek wel jammer. Dit komt doordat ik weet dat deze auteur dit beter kan. Desondanks vond ik het een leuk verhaal wat vlot is geschreven en de nodige humor heeft. Van mij krijgt het De wake-up call 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het Libby Garrett-project – Kelly Oram

Het Libby Garrett-project van Kelly Oram

Het Libby Garrett-project is het eerste boek wat ik voor Young Adults mag recenseren! Nadat ik had genoten van de Cinder & Ella serie van deze schrijfster, was ik ook wel benieuwd naar dit nieuwste boek! Het is het opvolgende boek na Het Avery Shaw Experiment maar ook los van dat boek te lezen. 

Verhaal

In Het Libby Garrett-project  staat Libby Garrett centraal. Zij kampt met een verslaving. En dan niet alcohol- of gokverslaving. Nee, Libby is verslaafd aan haar vriendje Owen. Dat hij alleen maar met haar af wil spreken voor de seks en niet in het openbaar met haar gezien wil worden, laat staan een serieuze relatie wil, heeft ze helemaal niet door. Wanneer ze een belangrijke afspraak met haar betaclub mist, zijn haar vrienden het zat. Haar beste vriendin Avery besluit dat de enige optie voor Libby is om een serieus afkickprogramma te gaan volgen. Als sponsor strikt ze Adam, die in de favoriete koffiezaak van Libby werkt. Wat Avery echter niet weet, is dat Adam stiekem al jaren verliefd is op Libby…

Cover

De cover van Het Libby Garrett-project is al heel erg vrolijk weergegeven; het roze en de skateboard knallen van de kaft af waardoor je gelijk in een blije stemming aan het boek begint. En ik ben echt een ‘sucker for details’ dus dat elke hoofdstuk aangeduid wordt met een skateboard waar het nummer in staat, vind ik echt heel leuk! 

Schrijfstijl

De stijl van Kelly Oram is heerlijk luchtig, waardoor je door de hoofdstukken heen vliegt. Wat Het Libby Garrett-project extra leuk maakt om te lezen is dat je het ene hoofdstuk vanuit het perspectief van Libby leest en het andere vanuit Adam. Daardoor leer je beide personages ook echt goed kennen. Het einde is niet heel erg verrassend, maar toch zijn er gedurende het verhaal wat leuke wendingen waardoor het ook niet heel voorspelbaar aanvoelt. 

Bovendien heeft het boek ook wel een onderwerp aan waar je je als lezer in kan verplaatsen; hoe zorg je ervoor dat je jezelf blijft en niet verandert voor een ander? Hoe blijf je met je beide benen op de grond staan? En ook; soms heb je iemand nodig die je bij je problemen helpt. 

Maar ondanks het verhaal en de problemen van Libby is het ook een boek waarbij heerlijk gezwijmeld kan worden. Hoe Libby en Adam gevoelens voor elkaar krijgen en de verwarring die daarbij komt kijken. En zonder al te veel spoilers te geven; hoe onwijs lief was ‘de examenfeest- scene?!’ 

Conclusie

De combinatie van het heerlijk vlotte verhaal en de prettige schrijfstijl maken dat ik door het boek heen vloog! Het eerste deel ga ik ook zeker kijken! Het Libby Garrett-project krijgt van mij 4 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het Avery Shaw experiment – Kelly Oram

Na ‘Cinder & Ella’ is Kelly Oram terug met ‘Het Avery Shaw experiment’, een mooie Young Adult over de zeven stadia die doorlopen worden bij een gebroken hart. Ik geef dit verhaal 3,5 ster en vertel hieronder waarom!


Avery en Aiden zijn al hun hele leven bevriend: vanaf de geboorte zijn ze al onafscheidelijk. Avery weet zeker dat die vriendschap zal veranderen in meer, maar als Aiden vertelt dat hij al een ander vriendinnetje heeft, breekt Avery’s hart. Ze wordt opgevangen door de broer van Aiden, Grayson, en besluit haar verdriet te gebruiken als experiment voor de wetenschapsbeurs. Grayson, basketbalspeler en ontzettend populair, besluit Avery te helpen in ruil voor extra studiepunten. Lukt het hen Avery’s hart weer te lijmen of levert deze samenwerking juist meer problemen op?

Laten we het eerst hebben over de hoofdpersonages van dit boek: Avery, Grayson en Aiden. Avery is een studiebol, een lieve meid met sociale angsten. Ze voelt zich veilig bij Aiden en hun nerdy vrienden en dus is de overgang naar de vriendenclub van Grayson best groot. Grayson is basketbalspeler, een goede sporter met matige cijfers. Hij behoort tot de hoogste sociale klasse op school en staat bekend als player. Avery kent Grayson al jaren, als broer van Aiden, maar ze hebben altijd weinig contact gehad. Tot het moment dat Avery ineens in paniek bij Grayson in de douche staat…

Het verhaal wordt verteld vanuit zowel het perspectief van Avery als van Grayson en Aiden komt in beide perspectieven terug. Aiden is ook een beetje een nerd, die onder invloed van zijn vriendinnetje zich los probeert te maken van Avery. Dit doet hij alleen op een compleet verkeerde manier, waardoor er een hoop verdriet, woede en drama ontstaat…

Avery is een wat onzeker meisje en ervaart veel angst. Ik kom mij goed in haar inleven en had ook best wel medelijden met haar: ik voelde veel sympathie voor haar. Grayson vond ik meteen leuk, hij is zo lief en beschermend tegenover Avery. Dit doet zijn voorgespiegelde bad-boy attitude wel een beetje teniet, maar maakte wel dat ik hem direct in mijn hart sloot.

Hoewel ik Avery en Grayson erg leuke personages vond, vond ik ze ook wat stereotyperend, evenals het verloop van het verhaal. De verlegen studiebol valt voor de populaire player, terwijl ze bevriend is met zijn broertje. Het verhaal lijkt wat standaard en deed mij direct denken aan het verhaal van ‘The Kissing Booth’, dat ongeveer hetzelfde verloop heeft. Het maakt het verhaal niet slecht, maar zorgt voor weinig verrassingen. Ik vond het wel heel mooi om te lezen hoe de sociale hiërarchie op school in het verhaal langzaam verdwijnt door de vriendschap tussen Avery en Grayson.

Nadat Aiden Avery’s hart heeft gebroken en haar in de steek laat tijdens de voorbereidingen van de wetenschapsbeurs, besluit ze deze nare gebeurtenis om te zetten in iets nuttigs. Door middel van een logboek houdt ze haar gevoelens bij en probeert ze via de zeven stadia van rouw haar hart weer te lijmen. Grayson helpt haar door leuke dingen met haar te doen en eveneens een logboek bij te houden.

Hoewel ik het idee van het experiment heel leuk vond, voelde het in het verhaal wat gekunsteld. Alle zeven stadia worden doorlopen, de ene duidelijker dan de ander, maar het experiment start eigenlijk al voordat Avery dit zelf weet en kan vastleggen. Hoe betrouwbaar is het experiment dan (of denk ik hier veel te veel over na :P)?

Het is duidelijk dat Grayson zijn logboek op een andere manier bijhoudt dan Avery, maar wat zij daadwerkelijk opschrijven, komt de lezer niet te weten. Ik had dit wel een meerwaarde gevonden, ik denk dat het een verdieping aan het verhaal had gegeven. Persoonlijk vond ik het ook jammer dat de dates van Grayson en Avery niet erg gedetailleerd beschreven worden. Richting het einde van het boek kom je erachter dat Grayson en Avery erg vaak op stap zijn geweest en veel leuke dingen gedaan hebben, maar dit is nauwelijks beschreven in het verhaal. Jammer, dit had ervoor gezorgd dat de romantiek tussen de personages meer was gaan leven!

Het verhaal gaat over vriendschap, liefde, jezelf zijn en verder komen heel veel verschillende emoties voorbij. Tussendoor worden de sociale angst en depressie van Avery aangetipt, maar dit had van mij nog iets explicieter gemogen om het meer impact te laten hebben. Mooi hoe de zeven stadia van rouw geïntegreerd zijn in het verhaal en hoe Avery uiteindelijk ontdekt hoe ze over haar gebroken hart heen kan komen.

Het einde van het verhaal vond ik heel leuk en precies zoals ik gehoopt had. Het einde bezorgt je een vrolijk en blij gevoel en laat je echt geloven in de liefde!

De schrijfstijl van het verhaal is fijn, de hoofdstukken lezen vlot weg. De dialogen zijn realistisch en de interactie tussen de personages is leuk, hoewel ik de dialogen tussen Avery en Grayson soms wat ongemakkelijk vond (vooral met het volledige publiek van de aula).

Cinder en Ella vond ik geweldig en dus waren mijn verwachtingen voor dit boek best hoog. Het verhaal is leuk, maar ik had er persoonlijk iets meer van verwacht. Hoewel Avery en Grayson erg leuk zijn en hun einde perfect is, had ik verder iets meer diepgang en details verlangt. Desondanks ben ik heel benieuwd naar het volgende deel in de serie over Libby, Owen en Adam, een nieuw personage. Hun romance wordt heel kort aangetipt aan het einde van het boek, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen. Hopelijk komen we dan ook te weten hoe de langeafstandsrelatie van Avery en Grayson verloopt!

Het Libby Garrett-project verschijnt in het najaar bij De Fontein.

Eindoordeel: ⭐️⭐️⭐️✨

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Vergif – Jennifer Donnelly

Vergif van Jennifer Donnelly

Sprookjes… ik houd ervan! Vroeger heb ik meerdere videobanden (dat klinkt wel heel oud) versleten met het verhaal van verschillende Disney-prinsessen. Doornroosje, Belle en het beest en Sneeuwwitje waren wel echt favoriet. Weet deze hervertelling, Vergif, mij net zo te intrigeren?

Cover

De cover van Vergif is strak en simpel vormgegeven. Tegelijkertijd is de boodschap verre van simpel en zegt de afbeelding veel over het verhaal. Op het eerste zicht zul je een (giftige) rode appel zien, wanneer je er langer naar kijkt staat deze appel symbool voor het hart van Sophie en lijken de scherven te maken te hebben met de spiegel van de koningin.

Verhaal

Vergif begint meteen met een spannende proloog waarin het verhaal al meteen een donkere wending krijgt. Prinses Sophie rijdt samen met de jachtmeester door het bos. Deze heeft echter de opdracht gekregen om het hart van de prinses eruit te snijden. In tegenstelling tot het Disney-sprookje, waar de jachtmeester haar laat ontsnappen, laat de jachtmeester haar niet ontsnappen. Er wordt iets in Sophie losgemaakt en met behulp van de zeven mysterieuze mannen, hulp van iemand die zij onderweg tegenkomt, besluit Sophie dat het tijd is om te vechten. Voor haar plek, voor haar volk en haar rijk. Want wat als blijkt dat hetgeen iedereen bestempelde als zwakte, juist het meest sterke van allemaal lijkt te zijn?

Schrijfstijl

Vergif komt langzaam op gang (de proloog niet meegerekend) waardoor het even duurde voor ik dit verhaal echt begon te voelen. Het trage tempo zorgde ervoor dat ik mijn aandacht niet altijd goed vast kon houden. Dit werd mede mogelijk gemaakt door het wisselende vertelperspectief. Naarmate het verhaal vorderde, verdwenen deze wisselende vertelperspectieven. Ik weet nog steeds niet welk punt de schrijfster hiermee wilde maken. Jammer! Vanaf het moment dat deze vertelperspectieven verdwenen en de verhaallijn steeds duidelijker werd, begon het verhaal fijn te lopen.

Ondanks dat het verhaal wat focus vraagt in het begin, is de schrijfstijl verder namelijk wel fijn om te lezen. Het is vlot en bevat korte zinnen. De hoofdstukken zijn niet lang wat het verhaal zeker ten goede doet (voornamelijk in het begin). Als lezer ben je dan misschien toch sneller geneigd om het lezen nog iets langer vol te houden.

Ervaring

In het begin ervaarde ik wat struggles tijdens het lezen van Vergif, maar dat heeft zich helemaal recht getrokken rond het middenstuk.  Dit kwam omdat ik het verhaal en de wereld beter leerde kennen en het kon voelen. Hierdoor kon ik het boek later niet meer wegleggen.

Wat ik echt heel tof vond was dat het verhaal in grote lijnen met het Disney-sprookje overeen kwam. Dit zorgde voor herkenning en toch ook genoeg verbazing om te lezen wat de schrijfster er in deze hervertelling van had gemaakt. De zeven mysterieuze mannen waren erg leuk neergezet. Helaas kwamen ze wat minder vaak voor dan ik had verwacht toen ik kennis met ze maakte. Alleen de liefde al die zij ontwikkelden voor Sophie en hoe zij hebben gezorgd voor de basis die Sophie nodig leek te hebben, was erg mooi.

Ik vond het ontzettend fijn om de karakterontwikkeling van Sophie te mogen volgen. Van een onzekere prinses tot de sterke koningin die zij wil worden. Een prinses die altijd is verteld dat haar vriendelijkheid en zachtaardigheid een zwakte is. Dat zij daardoor nooit goed genoeg zou zijn om een koninkrijk te kunnen leiden. Tot een koningin in spé die deze zogenaamde zwakte juist omzet in de grootste kracht ooit waarmee ze haar koninkrijk terug wil pakken. Alleen was het niet het personage van Sophie wat mij helemaal heeft geraakt in dit verhaal. Dat was Will en ik ga verder nog niets vertellen over hem. Dat is aan jou om te ontdekken! Maar Will… hij heeft een stukje van mijn hart gestolen. Eigenlijk had ik nog meer van hem willen zien en horen. Hierdoor heb ik toch iets qua binding gemist in het verhaal omdat een bij-personage voor mij er meer uitsprong dan het hoofdpersonage.

Een verfrissende blik op het verhaal vond ik het stukje over koningin Adelaide, de stiefmoeder van Sophie. Vaak is het in sprookjes al snel iemand die slecht is en iemand die goed is, die het tegen elkaar opnemen. Alleen de schrijfster heeft hier ook de focus gelegd op de achtergrond van de koningin waardoor duidelijk werd waarom zij eigenlijk is zoals zij is. Dat zij voornamelijk handelde vanuit angst.

Wat ik wel een ontzettend groot pluspunt vond: de gehele boodschap van het verhaal en met name het stukje waarop Sophie het opneemt tegen angst (ook hier kan ik niet veel zeggen i.v.m. spoilergevaar). Is het leven het waard om zichzelf te laten leiden door angst? Of is het belangrijker om deze angst te overwinnen en het leven te leiden zoals jij dat wilt?

Vergif is een mooie hervertelling. Misschien was de start wat traag, maar zodra je helemaal meegenomen wordt in het verhaal staan er allerlei avonturen op je te wachten. Het mooiste is de boodschap die het verhaal jou, als lezer, meegeeft. Laat de angsten jou (en jouw leven) niet overnemen! Hiermee krijgt Vergif van mij 3,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Blackmail – Cis Meijer

Blackmail is het nieuwste boek van Cis Meijer dat eind augustus verscheen bij uitgeverij De Fontein. Het is een boek dat in de reeks Politie niet betreden uitgegeven is. Lees hier mijn eerlijke recensie.

Het verhaal

Het boek vertelt het verhaal van Tess. Haar beste vriendin Jade is omgekomen tijdens een tragisch ongeluk. Jade was dé gossipqueen van de middelbare school, ze had dan ook een podcast waarin ze ieders geheimen onthulde. Daardoor was ze natuurlijk énorm geliefd, maar tegelijkertijd ook énorm gehaat door iedereen.

Twee maanden na het tragische ongeval, vindt Tess een onafgemaakte podcast van Jade. Ze schrikt van de emotionele onthulling die Jade vertelt. Tess moet en zal ontdekken welke geheimen Jade meenam in haar graf. Was haar ongeval wel een ongeluk? En wat als de moordenaar nog gewoon rondloopt?

Spanning

Het verhaal kwam naar mijn mening misschien een beetje traag op gang. Toch is het zeker spannend genoeg en voor jongeren echt een aanrader. Ik moest echt weten wat er nu precies gebeurd was met Jade en wie die persoon was over wie het ging.

Vertelperspectief

Blackmail wordt verteld vanuit Tess’ perspectief maar af en toe krijg je ook een hoofdstuk dat begint met een getekend oog. Je leest dan vanuit het perspectief van de ‘dader’.  Deze hoofdstukken zijn vrij kort en gaven voor mij niet meteen een extra waarde, al voegden ze achteraf gezien misschien toch wat extra spanning toe. Op het einde was het wel een echte meerwaarde dat deze hoofdstukken er ook waren. Je krijgt dan via dit vertelperspectief te lezen wat er écht gebeurd is met Jade.

Conclusie

Ik raad Blackmail zeker aan aan lezers die graag een spannend boek lezen. Het is wel niet echt een thriller waar je de hele tijd op het puntje van je stoel zit, maar het is beslist een spannend verhaal. Vooral het tweede deel van het boek. Ik geef het boek 4 sterren! Bedankt uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Ik zie, ik zie… – Ellie Marney

Ik mocht Ik zie, ik zie… van Ellie Marney lezen van uitgeverij De Fontein. De oorspronkelijke titel is None Shall Sleep en kwam in 2020 uit. Uitgeverij De Fontein bracht de vertaling uit in 2021. Sandra van de Ven vertaalde None Shall Sleep. Lees hier wat ik van dit verhaal vond!

De achterflap

De 18-jarige Emma en Travis worden door de FBI benaderd om jonge seriemoordenaars in de gevangenis te interviewen. Algauw raken ze verzeild in een levensgevaarlijk kat-en-muisspel. Ik zie, ik zie… is een razendspannende thriller van Ellie Marney voor fans van Mindhunter en The Silence of the Lambs. Voor lezers van 15 jaar en ouder.

De 18-jarige Emma en Travis worden door de FBI benaderd om jonge seriemoordenaars in de gevangenis te interviewen. De FBI hoopt dat zij door hun jonge leeftijd nieuwe informatie loskrijgen in deze cold cases. Algauw worden ze echter opgeschrikt door nieuwe moorden: iemand heeft het op tieners gemunt. De tijd dringt en de enige die hen kan helpen is de beruchte seriemoordenaar Simon Gutmansson. Deze 19-jarige meestermanipulator heeft zijn oog op Emma laten vallen. Welk spel speelt hij met haar? En wat weet Simon over de moordenaar die actief is?

Spannende thriller

De cover spreekt mij zeker aan. Het verhaal is een thriller en de cover waarop een half vrouwengezicht staat achtertralies maakt dat dit nog sterker tot uiting wordt gebracht. Een zeer mysterieuze cover, die perfect bij het verhaal past.

Het duurde even voor ik echt in het verhaal zat. De opbouw is misschien wat aan de trage kant, waardoor ik ook denk dat jongere lezers misschien zullen afhaken. Toen ik eindelijk in het verhaal zat en het tempo wat hoger lag, kon ik het niet meer wegleggen. De schrijfstijl leest ook zeer vlot en de hoofdstukken zijn niet te lang.

De hoofdpersonages zijn 18 jaar en dat is waarschijnlijk ook waarom het boek een young adult is. Zowel Emma als Travis zijn heel volwassen voor hun leeftijd. Dat komt natuurlijk doordat ze al heel veel hebben meegemaakt. Het is zeker ook een invalshoek die aanspreekt en het wordt op een gegeven moment echt een kat-en-muisspel Zeker een aanrader voor iemand die graag een goede thriller leest, want ik zat absoluut op het puntje van mijn stoel! Ik geef dit boek dan ook een welverdiende 3,5 sterren.