Tag: uitgeverij Hamley Books

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Beenderband – Rani de Vadder

De Beenderband

Zoals ik eerder vertelde, mocht ik van Hamley Books het vervolgdeel lezen van De Gifgave van Rani de Vadder. Vandaag deel ik met jullie wat ik het van het vervolgdeel en tevens laatste deel De Beenderband vindt. Heb je het eerste deel nog niet gelezen, houd dan rekening met spoilers bij het stukje ‘Het verhaal’ hieronder.

Het verhaal:

Zaya en Asper zitten nog steeds opgesloten in het Gifpaleis na hun eerste ontsnappingspoging. Het lijkt wel een onmogelijke taak voor ze om aan de gifgenoten te ontsnappen. De gifgenoten zijn er klaar voor om de beenderbezweerders op te jagen. Zaya en Asper hebben nog een kleine hoop dat ze gered worden door Vogel. Is hun vreemde bondgenootschap wel sterk genoeg om deze beproevingen te doorstaan?

Saran is ondertussen druk bezig met plannen maken. Nu zijn slang Cora dood is, slaat Saran helemaal door. Hij deinst voor niks of niemand terug om de waarheid van Aurea aan het licht te brengen, zelfs als dat hem een oog kost.

De personages:

Ook dit deel lees je weer vanuit de oogpunten van Zaya, Asper en Saran. In het verloop van het verhaal leer je nog een aantal personages kennen van de beenderbezweerders. Je leert de hoofdpersonages nog beter kennen en je hoopt echt voor ze dat alles goed gaat aflopen met ze.  Zo ontmoeten ze bijvoorbeeld op hun reis Baar in de Roodlanden. Hij verteld hen van alles, zowel over de wereld die zij dachten te kennen en de fabelachtige creaturen.

De wereld:

Ook in dit laatste deel vind je vooraan in het boek weer de kaart van Aurea. Je leert de wereld nog beter kennen, omdat je nu ook de wereld van de beenderbezweerders leert kennen. Zaya en Asper maken namelijk een hele reis en gedurende deze reis hoor je verschillende dingen over Aurea en de fabelachtige creaturen. Je kan steeds meer erbij voorstellen hoe de wereld eruit zien en hoe deze wordt gezien door de personages.

De verhaallijn en schrijfstijl:

De schrijfstijl is net als in het eerste deel erg fijn. Het verhaal leest weer vlot en makkelijk weg en Rani heeft zeker een goede duoloog geschreven. Het verhaal gaat verder waar het eerste deel is gestopt. Namelijk een paar dagen na de dood van Cora, de slang van Saran. In het begin was het voor mij wel even inkomen en zat ik er minder snel in. De spanning in het boek zit op verschillende momenten, waardoor het net als in het eerste deel weer spannend is tot aan het einde. Het verhaal zit vol met spannende plots en gebeurtenissen. Deze zorgen er dan ook voor dat je wel wil doorlezen.

Conclusie:

Ik geef het boek 5 sterren, omdat het door de plots gelukkig nog spanning bevatte waardoor je wel wou doorlezen tot het einde. Het einde had ik totaal niet verwacht en hier was ik dan ook zeker verbaasd over. Ik raad je zeker aan om beide boeken te lezen en er vooral van te genieten. Je leert de personages in dit deel nog beter kennen en wraaklustigheid staat erg in het belang van dit verhaal. Of je nou ook met wraak alles op lost… dat antwoord leer je zeker in dit verhaal.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Naar het licht – Nina Verheij

Naar het licht van Nina Verheij

Voor schrijfster Nina Verheij is Naar het licht haar eerste Young Adult. Lezers kennen haar misschien wel van haar thrillers Fatale Keuzes en Geheugenspel. Hoewel ik die boeken niet heb gelezen, vind ik het wel boeiend dat een schrijver zit aan meerdere genres ‘waagt’. Vol verwachting ben ik aan het boek begonnen. En, binnen een dag was hij ook al weer uit!

Verhaal

Naar het licht gaat over Jo. Ze is pas 10 jaar oud, als zowel haar ouders als broer bij een brand om het leven komen. Sinds die fatale nacht wordt zijzelf achtervolgd door schuldgevoelens. Ze is ervan overtuigd dat zij hen had kunnen redden. Om de allesoverheersende haat in haar kwijt te raken, reist ze vlak voor haar 18everjaardag af naar haar geboorteland. Haar missie: voor ze volwassen wordt, rechtzetten wat haar als klein kind niet lukte. 

Cover

De cover van het Naar het licht is echt een plaatje. Een uitzicht over de bergen en het prachtige zonlicht maken je gelijk nieuwsgierig naar de inhoud. De flaptekst verraad ook niet heel veel van het verhaal, waardoor het ook nog wat mysterieus blijft. Met de vraag; ‘Wat is er precies gebeurd?’, begin je met lezen. Het verhaal is opgedeeld in de 8 dagen en elke dag begint met een mooie zwart/wit foto van de bergen en een deel van een songtekst. Ik houd ervan als er ook aandacht is besteed aan de opmaak van de binnenkant van het boek!

Schrijfstijl

Naar het licht begint met een spannend proloog waardoor je gelijk in het verhaal zit! De eerste paar hoofdstukken die daarna volgen waren voor mij even wat verwarrend. Want wie is de ik-persoon in het verhaal en welke kant gaat het verhaal op? Maar al snel krijg je als lezer de eerste puzzelstukjes van het verhaal en leest het als een trein. 

Zo kom je er achter dat Jo de ik-persoon is in het verhaal en zij samen met hond Betty en het kleine meisje Fien een reis aflegt. Het eindpunt is tevens de bestemming waar Jo haar haat kwijt hoopt te raken. Tijdens de reis komen ze verschillende mensen tegen die haar nieuwe inzichten geven en de koers van haar reis ook bepalen en aanpassen. 

De stijl van schrijven is helemaal passend bij het verhaal. Korte hoofdstukken en elke keer een puzzelstukje om het verhaal compleet te maken (daarin heeft het wel wat weg heeft van het thriller-genre). Op een gegeven moment krijg als lezer wel een beetje een idee welke kant Naar het licht op gaat, maar dat stoort helemaal niet. 

Conclusie

Een mooie en emotionele debuut-YA van Nina Verheij! Wat goed is uitgewerkt en als rode draad door het verhaal gaat is het grote verlies van Jo en hoe zij er mee om probeert te gaan. Hoe ze verdriet ‘een plekje’. probeert te geven, de mooie herinneringen levend te houden maar ook de haat- en schuldgevoelens van zich af probeert te schudden.

Enige minpuntje voor mij was dat ik het einde wat onverwacht en snel vond gaan. Daardoor naar mijn mening niet helemaal passend bij het verhaal, waarin juist de tijd werd genomen. Maar de boodschap die verhaal meegeeft en de wijze waarop rouw en verdriet wordt verwoord is echt prachtig en maken dit boek van Nina Verheij zeker een aanrader! 

Naar het licht van Nina Verheij krijgt van mij 4 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Gifgave – Rani de Vadder

De Gifgave

Ik mag van Hamley Books het vervolg deel gaan lezen op De Gifgave en dan kan een recensie van het eerste deel op onze site natuurlijk niet missen. Ik heb het eerste deel toen die uitkwam met heel veel plezier gelezen en vandaag deel ik met jullie wat ik er van vond.

Verhaal:

In Aurea mogen enkel gifgenoten via slangengif magie gebruiken. Beenderbezweerders hebben daar botten voor nodig, een vorm van magie die niet langer wordt getolereerd. Door het verbergen van haar ware identiteit, begaat beenderbezweerder Zaya een grote misdaad. Wanneer ze gewond raakt, verandert dan ook alles. Haar paarse bloed leidt de gifgenoten rechtstreeks naar haar toe. Zoals alle andere beenderbezweerders, moet Zaya de gevreesde transformatie tot gifgenoot uiteindelijk ondergaan. Ondertussen beseft Zaya niet dat zij niet de enige is met geheimen. Ook Asper heeft een opdracht, en die kan het lot van zowel de beenderbezweerders als dat van de gifgenoten voor altijd veranderen.

De personages:

In het begin lees je voor een groot deel vanuit Zaya, maar na een tijdje wordt Asper in het verhaal voorgesteld evenals zijn vader. Vanaf dat moment lees je ook vanuit Asper en zijn vader het verhaal. De personages zijn goed beschreven, je leert ze echt kennen. Je weet waar de pijn vandaan komt en waarom de personages bepaalde keuzes maken. Zaya en Asper kennen elkaar niet, maar zo tegen het einde leren beide personages elkaar kennen. Dit komt vooral door de situatie waarin beide personages terecht komen.

De wereld:

Het verhaal speelt zich af in de wereld van Aurea, een fantasy wereld. Aurea wordt goed beschreven en vooraan in het boek vind je ook een kaart van Aurea. Hierdoor kun je altijd even kijken waar alle plaatsen van het verhaal in Aurea zich bevinden.

Verhaallijn en schrijfstijl:

Het verhaal is erg vernieuwend en spannend van begin tot einde. Je wil constant weten wat er gaat gebeuren zowel met Zaya als met Asper. Rani weet hoe ze een spannend verhaal neerzet en je vast kan houden van begin tot eind. Het boek heeft zelfs een open-eind en Rani weet heel goed hoe zij dit moet doen, je wil namelijk weten wat er nu gaat gebeuren in het tweede deel. Daarnaast leest het verhaal lekker vlot en makkelijk weg.

Conclusie:

Ik heb heel erg genoten van het verhaal en kan ook zeker niet wachten om in deel twee te gaan beginnen. Ik moet namelijk gewoon echt weten hoe het verhaal verder gaat aflopen met Zaya en Asper. Van begin tot eind heb ik genoten van het verhaal en in spanning gezeten hoe het gaat aflopen. Het open-eind heeft mij dan ook heel nieuwsgierig gemaakt naar het vervolg. Ik geef het boek daarom 5 sterren en raad hem je zeker aan om te gaan lezen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Kersenrood en Kriekezot – J.B. Ocean

Kersenrood en kriekezot

Het verhaal gaat over Charlie, zij is 35 jaar en single. Ze baat een hippe ontbijt- en lunchbar uit op de Antwerpse Sint-Andriesplaats. Haar leven is leuk, al voelt ze zich soms wat eenzaam. Met de hulp van haar vriendinnen gaat ze opzoek naar een date, maar dan ontvangt ze brief die haar leven op zijn kop zet…
Daarnaast gaat het verhaal ook over Georgina in de jaren tachtig. Ze is destijds verloofd met Bertrand, maar ze heeft niet het gevoel dat hij de ware is. Dat wordt dan ook nog eens bevestigd wanneer de knappe Paolo haar tijdens een zwoele Italiaanse zomer zoent. Helaas steekt het lot een stokje voor hun romance en wordt Georgina voor een verscheurende keuze gesteld. Sindsdien heeft ze nooit meer kersen gegeten.
In het verhaal leer je later ook waarom de titel: Kersenrood en Kriekezot is.

Verhaallijn:

In het verhaal volg je twee vrouwen in twee verschillende tijden. Het ene verhaal speelt zich in het heden af en gaat over Charlie. Het tweede verhaal speelt zich af in het verleden, de tachtiger jaren en gaat over Georgina. De hoofdstukken die in het verleden afspelen worden goed aangegeven, deze herken je aan de datum die erbij staat. Beide verhalen lopen mooi naast elkaar en komen ook op een mooie manier samen. Wel is het in het begin echt een mysterie, want vanaf het begin weet je als lezer nog niet wat de link is tussen beide personages.

Personages:

Charlie is een jonge vrouw van 35 jaar en heeft haar eigen gezonde ontbijt- en lunchroom in Antwerpen. In deze ontbijt- en lunchroom komen meerdere vaste klanten die je steeds wat beter leert kennen. Ook de vrienden van Charlie leer je kennen in het verhaal. Het andere verhaal gaat over Georgina in de jaren 80. Zij is verloofd maar heeft dus het gevoel dat hij niet de ware is. Ze leert op een zwoele Italiaanse zomer Paolo kennen die haar zoent. Je leert hoe het leven van Georgina eruit ziet en wat voor keuzes zij moet maken.

Heftige onderwerpen:

In het verhaal worden best wel wat heftige onderwerpen besproken, maar deze hebben de schrijvers op een goede en mooie manier weten te verwerken. Deze onderwerpen zijn niet te beladen, maar het zijn wel onderwerpen die je hart verliefd laten worden op de personages. Je zal je zelf waarschijnlijk ook wel een stukje kunnen herkennen in één van de personages en de struggles die zij hebben.

Conclusie:

Het verhaal is erg mooi geschreven en je leert beide personages goed kennen. Vooral het verhaal van Georgina heeft mijn hart gegrepen. Wat een sterke vrouw is dat zeg! Het einde kun je wel een beetje verwacht, maar dat maakt het boek niet minder leuk. Ik raad het zeker aan om dit boek te lezen, vooral als je zin hebt een feelgood met meer diepgang. Een echte aanrader voor om deze zomer nog te gaan lezen. Ik geef het boek vier en een halve ster!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De pijn die wij verbergen – Monica Haak

De pijn die wij verbergen van Monica Haak

Vanaf het eerste moment dat ik las over De pijn die wij verbergen, wist ik dat ik dit boek moest lezen! Zelf had ik hiervoor nog geen kennisgemaakt met de schrijfkunsten van Monica Haak (al heb ik haar debuut wel in de kast liggen!), maar berichten die de ronde deden op Bookstagram klonken positief. Thema’s die momenteel een grote rol spelen in ons dagelijks leven en welke impact dat kan hebben op een persoon… dat leek mij een mooie combinatie om dit boek te lezen.

Cover

De hardcover van De pijn die wij verbergen is echt prachtig vormgegeven. Soms heeft een cover niet veel details nodig om een beeld te scheppen, een boodschap over te brengen. Daar is dit boek wel het bewijs van. Op de cover zijn twee donkere silhouetten te zien van een jongen en een meisje, rug aan rug. Dit lijkt uit te stralen dat deze twee personen met elkaar verbonden zijn, maar er toch ook enige afstand is. Elk met een verborgen pijn. In combinatie met de verschillende roze- en paarstinten en de sierlijke letterstijl, maakt dit een kwetsbare cover.

Verhaal

In De pijn die wij verbergen maak je kennis met Fleur en Matt. Fleur wil graag deelnemen aan het nieuwe theaterstuk op school en doet auditie. De nieuwe vriendin, van haar beste vriend Matt, doet ook auditie en de twee gaan niet bepaald door één deur. Wanneer zij op een Instagram-story een vervelende reactie krijgt van een anoniem account, besluit zij dat te negeren. Totdat er steeds meer berichtjes binnenkomen en er zelfs briefjes in haar kluisje terecht komen. Het moet iemand zijn die Fleur kent. Wie kan zij nog vertrouwen

Ondertussen is Matt ontzettend aan het worstelen met zijn studiekeuze. Als hij zijn hart zou volgen, dan wist hij het wel. Alleen zijn ouders hebben een hele andere toekomst voor hem uitgestippeld. Daarnaast staat hij steeds meer tussen Fleur en zijn vriendin in en weet hij niet welke kant hij moet kiezen.

Schrijfstijl

De pijn die wij verbergen leest ontzettend vlot! Terwijl de thema’s in dit boek allesbehalve vlot zijn. Er komen verschillende onderwerpen aan bod zoals verlies, (online) pesten, verliefdheid, mentale gezondheid en (hoge) verwachtingen. Dit weet de schrijfster in een herkenbaar en realistisch jasje te stoppen, zonder dat het echt heftig wordt. Met haar schrijfstijl vindt zij een mooie balans tussen emotioneel en toegankelijk. Op sommige momenten valt er met de humor zelfs nog te lachen in deze rollercoaster aan emoties. Een ander element is spanning. De jacht op de online stalker/pester… daarmee wist de schrijfster mij echt te verrassen.

Met deze hele bovenstaande lijst, weet de schrijfster de lezer helemaal mee te nemen in het verhaal van Fleur en Matt. De hoofdstukken zijn vrij kort waardoor je er nog eentje wil lezen. En nog een. Uiteindelijk heb je als lezer een doel voor ogen: antwoorden zo snel mogelijk. Wie zit er achter het pesten? En valt alles uiteindelijk voor beiden op de juiste plek? 

Ervaring

Wauw… De pijn die wij verbergen. Ik ben er nog steeds stil van. Op zoek naar woorden om een goede recensie voor jullie neer te zetten. Er moet niet te veel gezegd worden, want dat is aan jullie om te ontdekken. Maar, ook niet te weinig, want ik wil jullie overtuigen om dit boek te lezen!

In bovenstaande alinea’s valt te lezen waarom ik positief ben over dit boek. Een vlotte schrijfstijl in combinatie met het realistische en hedendaagse is een mooie basis voor een prachtig emotioneel boek. Let’s talk about emoties. Ik heb veel emoties ervaren tijdens het lezen en eentje daarvan is blijven hangen. Het kwam namelijk zo dichtbij… Ergens in het begin van het boek is Fleur in gesprek met haar oma. Daarin vertelde Fleur dat zij bang is om haar oma kwijt te raken. Tranen rolden over mijn wangen. Dat is namelijk mijn grootste angst omdat die dag een keer gaat komen. Onvermijdelijk. Het mooiste van dit stukje? De emoties die de 16-jarige Fleur op dat moment had, ervaarde ik als 30-jarige ook. Dat vond ik echt de kracht van het hele boek. De (harde) realiteit. De pijn die wij verbergen.

Voor mij is er toch een klein puntje: het voelde soms een beetje als echt tienerdrama. Dat ligt overigens aan mijn leeftijd. Voor de 16-jarigen onder ons, staat hier echt een heel sterk boek wat zich richt op taboes doorbreken. Wat laat zien welke impact het kan hebben om online gepest te worden. De stress die zij kunnen ervaren m.b.t. studiekeuzes. Eigenlijk vind ik dat dit een boek moet zijn wat verplicht gelezen moet worden op de middelbare school. Dat die taboes inderdaad doorbroken kunnen worden en iedereen weet dat er hulp is, wanneer iemand dit nodig acht.

De pijn die wij verbergen is een pareltje. Het is een boek wat niet loslaat. Een boek om een les uit te leren. Het boek krijgt van mij 4,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Woorden zeggen niets – Seren J. Smedts

Woorden zeggen niets is het tweede boek van de auteur Seren J. Smedts. Het boek kwam in oktober uit bij uitgeverij Hamley Books. Ik had het eerste boek niet gelezen, maar dit boek sprak me aan. Lees hieronder wat ik ervan vond.

Het verhaal

Seren J. Smedts vertelt het verhaal van de achttienjarige Lente, die halsreikend heeft uitgekeken naar het studentenleven. Ondanks de tegenslagen thuis en de vele ruzies met haar vriend, vertrekt ze vastberaden naar de universiteit. Maar haar vastberadenheid om zich op haar studies te concentreren verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze als een blok valt voor een knappe medestudent.

Tristan worstelt met zijn moeilijke kindertijd. Nadat zijn beste vriend naar het buitenland vertrekt, laat Tristan het pleeggezin waarin hij opgroeide achter. Op zoek naar licht in de duisternis ontmoet hij een bijzonder meisje. Maar wat als zij hem ook verlaat?

Schrijfstijl

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Tristans perspectief en Lentes perspectief. Wanneer we lezen vanuit Tristans perspectief, speelt het verhaal zich af in het verleden. Lentes perspectief bevindt zich in het heden. Hierdoor merk je al snel dat het verhaal net anders in elkaar steekt dan de flaptekst doet vermoeden.

Na enkele hoofdstukken wordt duidelijk dat beide personages heel wat hebben meegemaakt in hun leven. Lentes perspectief is vrij levendig en herkenbaar geschreven: het speelt zich af in de studententijd. Tristans perspectief is donkerder en moeilijker te voorspellen. Ook wordt het steeds duidelijker wat de twee personages met elkaar te maken hebben en hoe dat tot stand is gekomen, maar om dat te weten te komen, moet je als lezer wel wat doorzetten.

Doordat het boek begint met Tristans perspectief, kwam ik zelf moeilijk in het verhaal. Het was pas na een paar hoofdstukken dat ik doorhad hoe dit verhaal in elkaar zat en dat ik het toch wel met plezier begon te lezen. Ik vond ook dat de schrijfstijl van Smedts anders was bij beiden perspectieven.

Er werd soms wat veel achtergrondinformatie gegeven, waardoor ik de rode draad door het verhaal af en toe verloor. Hierdoor kon het boek me op een gegeven moment niet meer echt boeien, maar ik heb toch doorgelezen. Er waren genoeg momenten dat ik wel echt in het verhaal zat en wou doorlezen. Ik ben uiteindelijk blij dat ik het heb uitgelezen.

Thema’s

In dit verhaal worden heftige onderwerpen zoals rouwverwerking, misbruik en vreemdgaan aangekaard. Dit heeft de auteur op een mooie manier gedaan.

Conclusie

Ik geef dit boek 3 sterren. De thema’s zijn goed uitgewerkt, maar door te werken met twee perspectieven heeft de schrijfster mij niet echt kunnen bekoren. Tristans perspectief vond ik minder fijn om te lezen dan Lentes perspectief. Ik zou zeggen, lees het zelf een keer en oordeel zelf.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De meesterdief – Emmelie Arents

De meesterdief van Emmelie Arents

Toen ik afgelopen april het eerste deel las en wist dat er nog een vervolg, De meesterdief, zou komen, moest ik deze natuurlijk ook lezen. Het was even wachten totdat ik terug kon naar Saradan. Nu ben ik er geweest en deel ik graag mijn avontuur met jou! Voordat je verder gaat met lezen wil ik je wel waarschuwen dat deze recensie eventuele spoilers (met betrekking tot De woestijndief) kan bevatten.

Cover

De hardcover van De meesterdief is prachtig vormgegeven. Net als zijn voorganger heeft het die mooie oranje- en bruinachtige tinten. Echt dat Oosterse-1001-nachten-gevoel. Het bevat ook enkele details uit het verhaal waardoor het echt een betekenis heeft. Ook past het boek goed bij het eerste deel en vormt zo een mooi geheel. Het binnenwerk is tevens voorzien van mooie hoofdstukversieringen.

Verhaal

De meesterdief gaat verder na de gebeurtenissen uit deel één. Taran probeert zijn leven weer op te pakken. Hij en zijn moeder hebben een nieuwe woning van de Sultan gekregen. Ook neemt hij de plek in van zijn tweelingbroer Amir en volgt hij de opleiding tot magiër. Prins Rayan worstelt met schuldgevoelens en probeert Taran te bereiken door middel van brieven. Dan krijgt Taran een opdracht van de Sultan, welke hem leidt tot Turat, een eiland waar nooit iemand levend van terug is gekeerd.

Schrijfstijl

De meesterdief begint meteen met het vertellen van zijn verhaal. Hierdoor is er geen korte samenvatting of terugblik naar de gebeurtenissen in De woestijndief. Deze informatie komt gaandeweg in sommige hoofdstukken terug waardoor het geheugen van jou, als lezer, toch weer opgefrist wordt.

De schrijfstijl is ontzettend vlot, heel fijn, sterk en beeldend. Emmelie is een magiër met woorden. Zij kan de wereld goed en echt neerzetten zodat je jezelf er echt lijkt te wanen. Alsof je midden in het avontuur naast Taran staat. De verhaallijnen worden vanuit verschillende perspectieven verteld en vond ik goed uit elkaar te houden. Al had ik daar graag nog een specifiek perspectief willen zien/lezen. Omdat ik graag wat meer over dat personage had willen weten en de beweegredenen had willen zien. Geen groot gemis, maar wellicht had dit een mooie toevoeging kunnen zijn.

Dan de plot-twists… naast magiër is de schrijfster ook een koningin in het bedenken en uitwerken van plot-twists. Elke keer als je denkt dat het verhaal een bepaalde kant op gaat, draait het zich opeens om naar iets anders en ga je, als lezer, twijfelen aan alles. Wel binnen de perfecte lijntjes waardoor het niet ineens een onrealistische twist krijgt.

Ervaring

Wat een fantastisch boek is De meesterdief!  Een waardige opvolger van zijn voorganger. De vlotte schrijfstijl in combinatie met plot-twists en een beeldend verhaal, maakt dat het verhaal niet voorspelbaar oogt. Hierboven had ik het al over een klein kritiekpuntje… in dit verhaal staat vooral het perspectief vanuit Taran centraal. Met nog een ander personage. Graag had ik daar nog een perspectief aan willen toevoegen om het verhaal meer diepte te geven. Nu bleef het wat ‘oppervlakkig’ en vanuit een bepaald oogpunt. Het had een goede toevoeging geweest om daarin nog een andere kijk aan de lezer mee te geven. De meesterdief heeft het verhaal van Taran afgerond. Een mooie afsluiter zonder verdere vragen. Toch had ik nog geen afscheid willen nemen (een compliment naar de schrijfster), want ik heb echt genoten van een verhaal in deze setting. De meesterdief krijgt van mij 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Get to know: Mel Hartman

Mel Hartman

Deze week kan je hier een interview lezen met Mel Hartman.

Met welk boek debuteerde je?

In 2007 met ‘De Fantasiejagers’, een cross-over van fantasy en sci-fi. In deze serie verschenen later nog 3 boeken van. Maar bij Hamley Books debuteerde ik met ‘Als doden dromen’, een urban fantasy YA en de eerste van een trilogie.

Ben je momenteel bezig aan een nieuw boek? Welk? Wat kan je ons er al over vertellen?

Ik ben bijna altijd met een nieuw boek bezig ? Dit keer met het tweede en laatste deel uit een nieuwe YA, dat een cross-over is van urban fantasy en urban sci-fi. De werktitel is ‘Tunnels’. Deze duologie verschijnt in 2022 en gaat over een zestienjarig meisje George Borg. Er zijn organisaties, de ‘Arken’, die buitenaardse wezens opvangen die per ongeluk door een Tunnel op onze Aarde terecht zijn gekomen. George wordt opgeleid om die wezens op te vangen omdat ze, net als nog anderen, Tunnels kan aanvoelen en zien. Die gave wordt telkens van moeder op dochter doorgegeven.  In een Ark woont ze samen met buitenaardsen en met mensen, en daar wordt ze ook opgeleid.

Welke zijn jouw 3 favoriete Young Adult boeken van het moment?

Heel erg moeilijk. Ik denk de ‘Hof’ serie van Sarah J. Maas, ‘Uit bloed en as’ van Jennifer L. Armentrout en de ‘Spiegelpassante’ serie van Christelle Dabos

Wie is jouw grootste schrijfinspiratie?

Stephen King, Douglas Adams en Lewis Carroll.

Doe je nog een andere job, naast schrijven?

Ja, ik ben ook foreign rights manager bij Hamley Books; ik probeer de rechten van de boeken aan buitenlandse uitgeverijen te verkopen. En daarnaast ben ik ook slaapanaliste; aan de hand van een polysomnografie die iemand in een slaapcentrum krijgt, ga ik na waarom die persoon slecht slaapt of moe is overdag.

Hield je vroeger van lezen?

Heel veel, al ben ik relatief snel overgegaan op volwassen boeken. Ik lees al zolang ik me kan heugen en nog steeds zo’n één a twee boeken per week.

Waar zie je jezelf over vijf jaar?

Ik heb het mezelf afgeleerd om te ver in de toekomst te plannen of te kijken, want het draait toch altijd compleet anders uit, en meestal: gelukkig maar. Tot nu toe zijn er al zoveel leuke en bijzondere dingen compleet onverwachts op mijn pad gekomen dat ik meer van dag tot dag leef. Maar ik hoop nog altijd boeken te schrijven, mijn huidige job te hebben en mezelf te blijven heruitvinden.

DILEMMA

Zou je liever hebben dat er een film van je boek gemaakt wordt of een serie?

Serie. Ik denk dat de Dodenreeks beter tot zijn recht zou komen in een serie.