Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘Geestesoog’ van James Dashner

geestesoog

geestesoogGeestesoog is een bloedstollend avontuur dat zich afspeelt in een virtuele wereld. Het lukt Dashner wederom een razend spannend verhaal te schrijven dat je in een ruk uitleest.

Samenvatting

Michael is een gamer. Hij brengt zijn dagen het liefst door in zijn “Grafkist” waar hij aangesloten wordt op het VirtNet: een virtuele wereld waarin alles mogelijk is. Hier spreekt hij af met zijn beste vrienden Sarah en Bryson, die hij trouwens nog nooit in het echte leven heeft ontmoet. In het VirtNet hebben de drie de grootste lol: ze kunnen namelijk ontzettend goed hacken en dat maakt alles net een tikkeltje leuker. Regels zijn er immers om ze te breken, toch?

Alles lijkt onschuldig, tot er gamers beginnen te verdwijnen. Ze worden gegijzeld in het VirtNet door de gevaarlijkste gamer van allemaal: Kaine. Michael wordt door de VNS, VirtNet Security, gerekruteerd om deze losgeslagen figuur op te sporen. Met behulp van zijn vrienden gaat Michael de diepste krochten van het VirtNet in, en komt hij dingen over zichzelf en het VirtNet te weten die hij liever verborgen had willen houden.

Een nieuwe wereld

Geestesoog speelt zich af in een nieuwe wereld, en dan wel een virtuele. Het deed me een beetje denken aan de film Avatar. Je lichaam wordt in een high tech kist aangesloten op allerlei draden en je verschijnt als het ware op een andere plaats. Hoe duurder je Grafkist, hoe intenser de ervaring, en hoe meer het spel op het echte leven lijkt. Dus, als iemand je een klap verkoopt in het VirtNet, voel je die in je Grafkist ook. Daarnaast moet je gewoon eten en naar de WC. Er is gelukkig wel één verschil met de echte wereld: als je in het VirtNet sterft word je gewoon weer wakker in je Grafkist, daar zorgt je ‘kern’ voor.

Naast echte mensen heb je in het VirtNet ook ‘tangenten’, dat zijn computerprogramma’s die eruit zien als mensen. Dit werd niet echt uitgelegd, en in het begin had ik geen idee wat er met een ‘tangent’ bedoel werd. Ik zie ze als een soort NPC’s, non-player characters, maar toch wijken ze hier iets van af. Je zult het boek moeten lezen om erachter te komen wat er dan zo anders aan ze is, want ik wil natuurlijk niet teveel verklappen!

Gamen met gevaar voor eigen leven

Tijdens hun zoektocht komen Michael, Sarah en Bryson erachter dat Kaine zich schuilhoudt in het Geheiligde Ravijn. Ze moeten een speciaal pad volgen om hier te komen. Het is van levensbelang dat ze Kaine vinden, want hij stuurt zogenaamde KillSims op mensen af waarmee hij ze vernietigt. Hierdoor blijven ze voor eeuwig gevangen in het VirtNet. De tocht over “Het Pad” is heel gevaarlijk en de vrienden moeten hun uiterste best doen om alle obstakels te overwinnen. De wereld mag dan wel virtueel zijn, maar schadelijk is hij zeker. Michael krijgt namelijk last van vreemde hoofdpijnaanvallen nadat de KillSims het trio bijna te grazen hadden genomen… wat heeft Kaine met hem gedaan?

Hoewel ik het verhaal leuk vond, bleef het voor mij moeilijk om het VirtNet als een echte plaats te zien. Ik kan me niet voorstellen dat je vrijwillig in een kist gaat liggen waar er allemaal gekke draden op je lichaam worden aangesloten zodat je kunt gamen in een wereld waar je daadwerkelijk gewond kunt raken. Maar, ieder zijn ding, zullen we maar zeggen. Wel heeft Dashner zijn best gedaan om het VirtNet zo realistisch mogelijk neer te zetten, en ook voor lezers die niet (zoveel) gamen is Geestesoog een leuk en spannend boek. Kaine’s plannen vond ik doodeng, en er zit een aantal goede plotwendingen in het verhaal waardoor Dashner wederom bewijst dat hij de schrijfkunst perfect onder de knie heeft.

Geestesoog is naar mijn mening heel anders dan De labyrintrenner, de eerste serie van Dashner. Wel zijn beide series erg spannend, en gooit de schrijver er hier en daar wat grappige opmerkingen doorheen om de spanning te doorbreken. Verder zie ik wat vergelijkingen in de manier waarop Dashner zijn plotwendingen brengt. Gelukkig zijn die zo goed dat je ze absoluut niet aan ziet komen! Als je Dashners eerste serie leuk vond, zal je van deze zeker ook kunnen genieten. Ik ben heel benieuwd naar deel twee, want Dashner heeft me in spanning achtergelaten!

Conclusie: Geestesoog is het begin van een spannende trilogie die zich afspeelt in een nieuwe, virtuele wereld: een must read voor iedereen die genoten heeft van de Labyrintrenner-serie.

Waardering: 3,5/5 sterren”

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek Titel: Geestesoog, De sterfelijkheidsdoctrine 1 | Auteur: James Dashner | Vertaler: Rogier van Kappel | ISBN: 9789021400068 | Aantal pagina’s: 288 | Datum van verschijnen: 6 oktober 2015 | Uitgeverij: Q

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Losing it van Cora Carmack

losingit-coracarmack

losingit-coracarmackEen mislukte one-night stand die onbedoeld uitdraait op een ongelooflijk awkward liefdesverhaal: geestig, vermakelijk en uit in een sneltreinvaart!

Samenvatting

Bliss Edwards is het beu. Ze zit in het laatste jaar van haar theateropleiding en ze is nog steeds maagd: tijd om daar wat aan te doen. Wanneer ze samen met haar beste vriendin op zoek gaat naar een geschikte kandidaat voor een one-night stand, schuift ze na een tijdje aan bij een jongen die Shakespeare leest in een overvolle bar: de charmante – en Britse – Garrick Taylor. Enkele uren later neemt ze echter met een ongeloofwaardige smoes de benen en staat ze half naakt buiten haar eigen appartement, zich realiserend dat ze zojuist een volslagen vreemdeling in haar flat heeft achtergelaten. 

Alsof dit alles nog niet gênant genoeg is: wanneer ze de volgende ochtend haar college binnenloopt, herkent ze haar nieuwe dramadocent onmiddellijk als de man die ze een aantal uur eerder naakt had achtergelaten in haar bed…

Milde erotiek en intieme schrijfstijl
De hoofdpersonages in dit New Adult-boek zijn allemaal 19 jaar of ouder – studenten – wat maakt dat zoenen no big deal meer is en seks voor de meesten steeds belangrijker wordt. Hoewel het hele boek gaat over het verliezen van Bliss’ maagdelijkheid, valt de hoeveelheid erotiek toch reuze mee. Het blijft allemaal redelijk netjes en er zijn niet veel expliciete scènes. Echter, wanneer erotiek écht een taboe voor je is raad ik aan dit boek te laten liggen.

Cora Carmack gebruikt een intieme, vlotte schrijfstijl vanuit het oogpunt van Bliss. In dit boek werkt dat naar mijn mening perfect. Je maakt kennis meelke gedachte van Blissook die tijdens de wat pikantere momenten. 

‘Mijn naam is Bliss Awkward Edwards’
Losing it zit naast de milde erotiek ook vol met humor waar ik vaak genoeg om heb moeten grinniken. Bliss is de belichaming van onhandigheid. De humor zit hem namelijk vooral in haar talloze stuntelige acties. Ze zet zichzelf vaak compleet voor het blok door ongelooflijk stomme dingen te zeggen of te doen op precies de verkeerde momenten. En dit gebeurt keer op keerPersoonlijk vond ik het net iets te veel van het goeie. Gelukkig heeft Bliss ook wat positievere eigenschappen meegekregen: zo heeft ze een sterke eigen wil, is ze over het algemeen erg vrolijk en zit ze boordevol charismaEen gezellige theaterstudent.  🙂

En dan hebben we Mr. Taylor die overal opduikt – en dat bedoel ik niet seksueel, ;). Een opvallend detail van onze stereotypische, Britse meneer Taylor is namelijk dat hij werkelijk overal tevoorschijn komt, wat de situatie tussen hem en Bliss niet veel minder awkward maakt. Maar, daar waar Bliss nog verstandig probeert te zijn – want: docent en leerling… je weet wel – lijkt Garrick zich toch een beetje op te dringen. Dit was iets dat ik persoonlijk vervelend vond om te lezen. Hij gunt haar amper ruimte om te ademen. Naarmate het verhaal verder liep, begon ik Garrick echter steeds meer te waarderen. Hij bleek stiekem toch een hele lieve jongen te zijn. Hierdoor kon het boek mij weer wat meer interesseren. (Zo zie je maar weer dat je niet te snel mag oordelen.)

De belangrijke rol van vriendschap
Vriendschap speelt in dit verhaal een grote rol. Vooral Bliss’ vriendschap met Cade is heel speciaal. Deze wordt door haar gevoelens voor Mr. Taylor echter erg op de proef gesteld.
Naast Cade zijn ook Kelsey en een heel groot deel van Bliss’ klasgenoten belangrijk voor haar. Ze heeft naast een awkward liefdesleven dus ook een goed sociaal leven, wat dit boek voor mij net iets interessanter maakt. Ze kwam daardoor heel zelfstandig over: haar wereld draait heus niet alleen om GarrickYou go girl.

Ideaal om ‘gewoon even lekker te lezen’
Dit boek is met haar luchtige, erotische onderwerp, ietwat stereotypische karakters en intieme schrijfstijl vanuit het oogpunt van Bliss een heerlijk boek om even snel tussendoor te lezen. Het is een boek om even je hoofd leeg te maken van een lange dag werken of studeren. Geen moeilijke woorden, boordevol grappige, awkward situaties en een Britse hunk om van te (dag)dromen. 

Origineel zou ik het boek niet noemen, maar dat neem ik Cora absoluut niet kwalijk. Ik heb mij goed weten te vermaken met dit boek en dat vind ik in dit geval persoonlijk belangrijker. Het was uit in een sneltreinvaart.

Conclusie: Een mislukte one-night stand die onbedoeld uitdraait op een ongelooflijk awkward liefdesverhaal: geestig, vermakelijk en uit in een sneltreinvaart!

Waardering: 3,5/5 sterren

 

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Titel: Losing It (Losing It deel 1) | Auteur: Cora Carmack | ISBN: 9789021458724| Aantal pagina’s: 256 | Datum van verschijnen: 07 juli 2015 | Uitgeverij: Uitgeverij Q