Ik associeer Blossom Books al sinds ik mijn eerste boek van hen las, en alle andere die daarop volgden, met kwaliteit. Hoe ze het doen, weet ik niet, maar ze hebben een zekere voeling om net die verhalen en auteurs bij hun uitgeverij te publiceren die voor mij gewoon af zijn. Zo kreeg ik de eer om een van hun Blossom Books Shorties te mogen ontvangen om te lezen en een recensie over te schrijven. Namelijk, Wees Lucie van Astrid Boonstoppel. Boonstoppel is een auteur waar ik al veel lauwerende dingen over heb gehoord, Wees Lucie is het eerste dat ik van haar lees. Laat me zeggen, ik ben immens onder de indruk. Maar dat verwacht ik dan ook niet anders van een boek van Blossom Books.
Deze recensie bevat spoilers voor Astrid Boonstoppels boek Wees Lucie.
Verhaal
Wees Lucie, volgt het verhaal van Lucie. Het boek is op zo’n manier geschreven dat het met beide de eerste en tweede persoon qua perspectief werkt. Hieruit wordt al snel duidelijk dat het boek een soort dagboek/verhaal/briefvertelling is van Lucie aan haar moeder. Lucie verhuist met haar moeder voor de zoveelste keer naar ergens nieuws, ditmaal naar een klein dorpje genaamd Cressville. Nu is het zo dat Cressville ook het laatste dorpje zal zijn waar Lucie en haar moeder naar zullen verhuizen.
Ervaring
Dit boek heeft mijn hart er letterlijk uitgerukt. Ik voelde tijdens het lezen al welke kant het plot uitging, en Boonstoppel slaagde erin om dit op een manier te doen dat je als lezer altijd net een klein stapje verder staat dan Lucie in het proces van ontdekken wat er gaande is met haar moeder en de reden waarom ze nu specifiek naar Cressville zijn verhuisd. Tegen het einde aan, wanneer het grote nieuws eindelijk geopenbaard werd, begon ik het moeilijk te krijgen. Dit boek is zeer kort in verhaal maar toch plaatst het een gewicht op je hart dat je tegen het einde niet veel anders kan dan je tranen de vrije loop laten. Ik ben echt versteld van hoe kort dit verhaal is en hoe volledig het voelt, het had niet korter noch langer moeten zijn. Perfect is een gewichtig woord om aan iets te geven, maar dit boek komt zo dicht in de buurt dat ik het erop durf te zetten. Dit boek is hét gewoon. Het is af, het heeft suspense, intrige, mysterie, warmte, verlies, humor en zoveel meer. Het blijkt voor mij een jaar te zijn van boeken die me aan het huilen maken, maar deze really takes the cake.
Van Nederlandstalige Bodem
Ik heb ooit in een review al eens vermeld dat ik niet direct een lezer van het Nederlandstalige ben (MA in Engelse letteren en linguistiek hiero), maar ik ben meer en meer mezelf open aan het stellen voor boeken in het Nederlands die ook origineel Nederlands zijn, en met boeken zoals dit is dit gewoon mega fijn. Ik las dit boek zo snel uit en wilde gewoon continu weten wat er ging komen. Boonstoppel schrijft heel erg aangenaam en kiest telkens de juiste woorden uit om iets te omschrijven. Ik geef toe: ik lees nu heel graag in het Nederlands, en boeken zoals dit die zo vlot geschreven zijn, zijn daar de reden toe.
Perfecte Herfst-Read
Als je op zoek bent naar een herfst-read die je hart eruit gaat rukken, zoek niet verder, dit is het boek waar je naar op zoek bent. Het heeft die associatieve warmte van de herfst, alsook het gevoel dat alles gradueel aan het sterven is, maar dat daarna er altijd wel iets nieuws komt en als dat niet zo is, dat dat ook meer dan oké is. Dit boek gaat vooral over verlies , en ik denk dat dat synoniem staat met wat de herfst als seizoen belichaamt. Prachtig gewoon.