Ended soon
Eveline heeft maar één zorg deze zomer: een echt leuke jongen vinden met wie ze voor het eerst kan zoenen. Maar dan roept ze geesten op tijdens een feestje – tegen de waarschuwing van haar pleegmoeder in – en nu ziet ze plotseling dingen die andere mensen niet zien.
Doodsbang dat ze bezeten is dor een kwade geest, probeert ze een manier te vinden om alles terug te draaien. Maar dan hoort ze van een waarzegster dat ze de eeuwenoude gave van de Wachters heeft – een gave die was afgeschermd, maar nu is wakker gemaakt. Een gave waardoor ze geesten en demonen kan zien. En zij zien haar ook.
Eveline heeft maar één zorg deze zomer: in leven blijven.
Middenin de actie
De flaptekst maakte me onmiddellijk nieuwsgierig. Persoonlijk vind het ik het ook een leuk detail dat Alexandra Penrhyn Lowe, ondanks haar exotische naam, gewoon een Nederlandse is.
Sommige boeken komen rustig op gang, soms moet je zelfs een beetje moeite doen om er echt “in” te komen. Dit is niet zo’n boek. Sevenster begint onmiddellijk met een hoop spanning als Eveline door haar klasgenoten uitgedaagd wordt om geesten op te roepen. Lowe doet niet aan omslachtig gedoe en zeker niet aan zweverig geklets.
Zo nu en dan spiek je toch even achter de bank en zet je liever een extra lampje aan. Doodeng is het niet, maar absoluut wel heel spannend en verbazend realistisch.
Geesten
Eveline is aan het begin van het verhaal nog bijna een jong meisje. Het enige wat ze eigenlijk wil is verliefd worden en eindelijk voor het eerst zoenen. Het is ontzettend leuk om te lezen hoe ze langzaam leert wat er aan de hand is en wie ze is, maar ook hoe ze haar prioriteiten bijstelt.
Een poosje kunnen jongens haar niet zoveel meer schelen, tot Azer haar te hulp schiet. Hij is leuk, lief en sexy. Het enige minpuntje? Hij is een geest.
In Sevenster kunnen geesten die vermoord zijn niet spreken. Aangezien Azer geen woord zegt, is het dan ook wel duidelijk wat hij heeft meegemaakt. En zodra je zijn verhaal te horen krijgt, krijg je ontzettend medelijden met hem.
Er zijn ook geesten die wel praten. En veel ook. Sommigen willen alleen maar een gezellig praatje maken of wat aandacht hebben, anderen willen hulp om weg te kunnen komen. Bijzonder genoeg slaagt Lowe erin om de geesten niet per se als iets angstaanjagends neer te zetten. Net als bij mensen zijn er leuke en minder leuke geesten, maar de echte griezels zijn de demonen.
Sevenster is een heerlijk boek. Door de prettige schrijfstijl en het spannende verhaal vlieg je er in sneltreinvaart doorheen. Soms liggen dingen een beetje voor de hand, maar echt heel storend is dat niet.
Ik kijk al uit naar het vervolg: Wolfsbloed.
4 sterren voor Sevenster.