Geplaatst op Geef een reactie

Get to know: Eva Linden

Gisteren kwam er een nieuw boek uit van Eva Linden. Lees hier een heel interview met deze auteur!

Met welk boek debuteerde je?

Het eerste boek dat ik heb uitgebracht, was ‘Maanziek’, een young adult/fantasy-roman over Mathis en zijn vrienden, die te maken krijgen met ‘lucide dromen’. Dat boek schreef ik toen ik nog studeerde aan de hogeschool en een reportage moest maken over dit soort dromen. Toen ik het manuscript liet lezen aan een paar vrienden, vonden ze dat ik het naar een uitgeverij moest sturen, en zo gezegd, zo gedaan. Vijf jaar later heb ik vijf boeken uitgebracht en kan ik elke dag schrijven, dat is een droom die werkelijkheid is geworden.

Ben je momenteel bezig aan een nieuw boek? Welk? Wat kan je ons er al over vertellen?

Op dit moment ben ik druk bezig met promotie voeren voor ‘Duisternis’, het eerste deel in mijn fantasy-reeks ‘De Zeven Zonderlingen’ die losjes gebaseerd is op het populaire rollenspel ‘Dungeons & Dragons’. Het boek is verschenen op 10 maart bij uitgeverij Hamley Books, vers van de pers dus. Daarnaast ben ik druk bezig aan ‘De Hooikinderen’, een roman die zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dat is weer een heel ander genre, maar dat vind ik net leuk!

Welke zijn jouw 3 favoriete Young Adult boeken van het moment?

Wat een moeilijke vragen stellen jullie, haha! Ik heb het afgelopen jaar heel erg genoten van de boeken van Bes Ceyssens, vooral ‘Vruchteloos’ vond ik prachtig. Daarnaast ben ik een verwoed verzamelaar van de YA-boeken van Hamley Books, die hebben zulke mooie covers en ik vind het erg leuk om in de fantasiewerelden van mijn collega’s daar ondergedompeld te worden. De twee laatste die ik gelezen heb, waren ‘De Woestijndief’ en ‘Mijn Hart van IJs’.

Wie is jouw grootste schrijfinspiratie?

Net als veel lezers van mijn leeftijd, ben ik opgegroeid met de boeken van Harry Potter. Deze boeken hebben mijn liefde voor lezen echt aangewakkerd en ik vind het heerlijk hoe de schrijfster erin slaagt een perfecte fantasiewereld te creëren. Daarnaast ben ik een grote fan van Tolkien, de schrijver van onder andere de ‘Lord of the Rings’-boeken. Ook hij weet precies hoe hij een magische wereld moet beschrijven, waarin je als lezer helemaal kunt verdwalen. Het lijkt me heerlijk om dat te kunnen en ik hoop dat mijn lezers zo heel af en toe ook dat gevoel krijgen bij het lezen van mijn boeken.

Doe je nog een andere job, naast schrijven?

Naast het schrijven, werk ik ook nog deeltijds in de thuiszorg, bij mensen met een fysieke en/of mentale beperking. Voor mij is dat een ideale combinatie; in de voormiddag kan ik lekker schrijven en mijn creativiteit de vrije loop laten, in de namiddag werk ik bij deze mensen en heb ik wat beweging én sociaal contact.

Hield je vroeger van lezen?

Ja, ik ben altijd al een boekenwurm geweest! Toen ik vijf jaar oud was, leerde ik mezelf lezen omdat ik de kinderboekjes in de schoolbib allemaal uitgelezen had en wilde beginnen aan de ‘grote-mensen-boeken’. Honderden boeken heb ik als kind verslonden, van Roald Dahl tot Marc de Bel. In die tijd wist ik al dat ik later schrijfster wilde worden, maar ik had nooit gedacht dat het me echt zou lukken. Toen ik ouder werd, nam ik een abonnement bij de bibliotheek en daar ben ik nu nog steeds bijna elke week te vinden om nieuwe boeken uit te zoeken. Heerlijk!

Waar zie je jezelf over vijf jaar?

Ik hoop dat ik over vijf jaar nog steeds mijn twee jobs kan combineren en misschien nog meer boeken uitgebracht heb. Mijn oorlogsroman ‘De Hooikinderen’ zou tegen dan klaar moeten zijn, net als het tweede deel van ‘De Zeven Zonderlingen’, dat voorlopig nog geen titel heeft. Er zit ook al een idee voor een kinderboek klaar in mijn hoofd, dus dat zou ook erg fijn zijn om uit te schrijven. Daarnaast hoop ik natuurlijk dat ik stilaan ietsje ‘bekender’ wordt, zodat ik nog meer mensen blij kan maken met mijn schrijfsels. Want dat is wat ik het allerleukste vind, lezers die me vertellen dat ze genoten hebben van mijn schrijfsels.

DILEMMA

Schrijven volgens een planning of schrijven zonder planning? Waarom?

Zonder planning, ik ben wat ze noemen een ‘chaotische schrijver’. Zodra ik een idee in mijn hoofd krijg, begin ik als een gek te schrijven. Eerst het laatste hoofdstuk, dan het begin van het verhaal, dan een paar stukjes tussenin, enzovoort, het maakt allemaal niet uit. Dat is soms heel vervelend, omdat ik op die manier zelf niet weet waar het verhaal naartoe gaat. Bijvoorbeeld bij ‘Weerwolven van Waraine’, een thriller/detective, wist ik tijdens het schrijven zelf niet wie de dader was tot ik bij het einde van het boek kwam en alle puzzelstukjes op hun plek vielen. Dat maakt het schrijven ook wel interessant, natuurlijk!

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Woorden zeggen niets – Seren J. Smedts

Woorden zeggen niets is het tweede boek van de auteur Seren J. Smedts. Het boek kwam in oktober uit bij uitgeverij Hamley Books. Ik had het eerste boek niet gelezen, maar dit boek sprak me aan. Lees hieronder wat ik ervan vond.

Het verhaal

Seren J. Smedts vertelt het verhaal van de achttienjarige Lente, die halsreikend heeft uitgekeken naar het studentenleven. Ondanks de tegenslagen thuis en de vele ruzies met haar vriend, vertrekt ze vastberaden naar de universiteit. Maar haar vastberadenheid om zich op haar studies te concentreren verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze als een blok valt voor een knappe medestudent.

Tristan worstelt met zijn moeilijke kindertijd. Nadat zijn beste vriend naar het buitenland vertrekt, laat Tristan het pleeggezin waarin hij opgroeide achter. Op zoek naar licht in de duisternis ontmoet hij een bijzonder meisje. Maar wat als zij hem ook verlaat?

Schrijfstijl

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Tristans perspectief en Lentes perspectief. Wanneer we lezen vanuit Tristans perspectief, speelt het verhaal zich af in het verleden. Lentes perspectief bevindt zich in het heden. Hierdoor merk je al snel dat het verhaal net anders in elkaar steekt dan de flaptekst doet vermoeden.

Na enkele hoofdstukken wordt duidelijk dat beide personages heel wat hebben meegemaakt in hun leven. Lentes perspectief is vrij levendig en herkenbaar geschreven: het speelt zich af in de studententijd. Tristans perspectief is donkerder en moeilijker te voorspellen. Ook wordt het steeds duidelijker wat de twee personages met elkaar te maken hebben en hoe dat tot stand is gekomen, maar om dat te weten te komen, moet je als lezer wel wat doorzetten.

Doordat het boek begint met Tristans perspectief, kwam ik zelf moeilijk in het verhaal. Het was pas na een paar hoofdstukken dat ik doorhad hoe dit verhaal in elkaar zat en dat ik het toch wel met plezier begon te lezen. Ik vond ook dat de schrijfstijl van Smedts anders was bij beiden perspectieven.

Er werd soms wat veel achtergrondinformatie gegeven, waardoor ik de rode draad door het verhaal af en toe verloor. Hierdoor kon het boek me op een gegeven moment niet meer echt boeien, maar ik heb toch doorgelezen. Er waren genoeg momenten dat ik wel echt in het verhaal zat en wou doorlezen. Ik ben uiteindelijk blij dat ik het heb uitgelezen.

Thema’s

In dit verhaal worden heftige onderwerpen zoals rouwverwerking, misbruik en vreemdgaan aangekaard. Dit heeft de auteur op een mooie manier gedaan.

Conclusie

Ik geef dit boek 3 sterren. De thema’s zijn goed uitgewerkt, maar door te werken met twee perspectieven heeft de schrijfster mij niet echt kunnen bekoren. Tristans perspectief vond ik minder fijn om te lezen dan Lentes perspectief. Ik zou zeggen, lees het zelf een keer en oordeel zelf.