Tag: Young Adults NL

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Waar de wind ons brengt – Cathinca van Sprundel

Waar de wind ons brengt van Cathinca van Sprundel

Sinds bekend werd dat het boek, Waar de wind ons brengt, van Cathinca van Sprundel uit zou komen, was ik toch wel erg benieuwd! Toen deed de kans zich voor om het als recensie-exemplaar te lezen voor Young Adults.

Cover

De cover van Waar de wind ons brengt is mooi vormgegeven. De illustraties op de cover bevat elementen die in het verhaal voorkomen. Sommige details zeggen op het eerste zicht niet veel, waar andere wel wat meer voor zich spreken. Persoonlijk vind ik het fijn als de cover elementen bevat vanuit het verhaal, hierdoor spreekt het meteen tot de verbeelding en dat kan een krachtig punt zijn.

Verhaal

Waar de wind ons brengt gaat over Canta. Sinds er witte vlekken op haar huid verschenen is zij opgevoed door meester Antem in de Noordelijke bossen. Wanneer het noodlot toeslaat en deze pelsjager onverwachts sterft, onthult hij zijn geheim: de naam van de Noordenwind. Canta krijgt de opdracht om op zoek te gaan naar de Westenwind. Als deze niet op tijd gevonden wordt, zal de wereld uit balans raken. Canta komt terecht in het bedelaarsgilde en gaat de strijd aan!

Schrijfstijl

De schrijfstijl in Waar de wind ons brengt heeft iets sprookjesachtig en magisch. Met de proloog wordt de lezer meteen nieuwsgierig gemaakt. Het is ‘makkelijk’ geschreven op een positieve manier waardoor het vlot en heel fijn leest. Daarnaast voelt het geheel best wel beeldend, als lezer kun je een mooi beeld vormen van hoe de wereld, waarin Canta leeft, eruitziet. Er zit ook wat humor verwerven in het boek. Dit komt met name terug in de hoofdstukken van Puck(alily). Daarnaast speelt er een klein beetje romantiek in het boek, maar dit blijft wat meer aan de zijlijn, waardoor het niet overheersend wordt. Ik denk dat de schrijfster daarin een goede keuze heeft gemaakt. De focus blijft goed liggen bij het doel van Canta: de wind (natuur) en het herstel daarvan. Binnen de tijd die de schrijfster heeft, zijn de personages en karakters redelijk uitgewerkt. Ze hebben een achtergrond verhaal, alleen voor mij had er meer diepgang mogen zijn! Juist omdat er mooie thema’s centraal staan.

De hoofdstukken in Waar de wind ons brengt zijn vrij kort waardoor het makkelijk is om er nog eentje te lezen (en nog één). Hierdoor ben je, voordat je het weet, door alle veertien hoofdstukken heen. De schrijfster maakt wel nieuwsgierig. Er zijn antwoorden nodig en als lezer wil je weten hoe het in elkaar steekt.

Ervaring

Wat een vermakelijk boek is Waar de wind ons brengt. In bovenstaande alinea’s valt onder andere te lezen waarom ik dat heb ervaren. Een vlotte schrijfstijl in combinatie met een sprookjesachtige vibe maakt dit een bijzonder verhaal. Over bijzonder gesproken… het is mooi hoe de schrijfster thema’s verwerkt heeft zoals diversiteit en uitsluiting als gevolg hiervan. Als lezer zijnde word je even met je neus op de feiten gedrukt wat voor taboe er soms nog heerst. Terwijl deze (lichamelijke) verschillen zeker niets zeggen over hoe je als persoon bent! Ieder mens is mooi op zijn of haar eigen manier! Het verhaal is niet heel erg lang met de veertien hoofdstukken. Hierdoor miste ikzelf een stukje diepgang. Juist door de eerder benoemde thema’s had ik meer willen lezen, hadden deze personages een nog grotere stem mogen krijgen en had er over de bescherming van de vier windrichtingen meer geschreven mogen worden. Ik vond dat namelijk een mooie invalshoek en eentje waarover ik niet eerder heb gelezen.

Waar de wind ons brengt is een uniek boek in zijn soort en brengt thema’s aan het licht waarvan wij kunnen leren. Het verhaal lijkt afgerond te zijn, al zie ik nog ruimte voor andere openingen. Het boek krijgt van mij 3,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Misfit – Elle Kennedy

Misfit van Elle Kennedy

Schrijfster Elle Kennedy is onder andere bekend van haar populaire series ‘Briar U’ en ‘Off-Campus’ (hier valt ook mijn eigen favoriet De deal onder). Misfit is het eerste deel van haar nieuwste serie; Sandover Prep.

Verhaal

Als je moeder je ‘out of the blue’ meldt te gaan trouwen met een rijke man die jij nog nooit hebt ontmoet, zou dat voor elke 18-jarige een shock zijn. Maar RJ Shaw krijgt nog meer voor zijn kiezen: hij wordt naar Sandover Prep gestuurd. Een dure kostschool voor jongens, waar zijn nieuwe stiefbroer Fenn ook op zit. Totaal niet passend voor een ‘Misfit’ zoals RJ. Bovendien is zijn eerste indruk van klasgenoten zoals Lawson en Silas dat het nogal bijzondere types zijn.

En daarom is zijn insteek vooral; geen vrienden maken of proberen erbij te horen, want je bent toch zo weer weg. Dat plan om anti-sociaal te zijn is hij vergeten zodra hij op het terrein van Sandover Prep Sloane ontmoet; een knap meisje met een scherpe tong. Een probleem. Ze is de dochter van de directeur en daarmee compleet verboden terrein. Om nog naar te spreken over de ex van Sloane…

Cover

Hoewel de cover van Misfit is niet de mooiste die de afgelopen maanden is uitgebracht, trekt hij wel de aandacht. De combinatie van geel/goud met zwart, de rozenstruik met doorns (passend bij de soms stekelige karakters) en de sierlijke letters en wapen van Sandover Prep, maken je nieuwsgierig naar de inhoud van het boek! Leuk detail is ook dat het wapen van Sandover Prep bij elk nieuw hoofdstuk terug komt. 

Schrijfstijl

De stijl van schrijven van Elle Kennedy is ook in Misfit vlot en beeldend, met korte hoofdstukken. Hierdoor kun je je gelijk een goede voorstelling van de setting van het verhaal. Ik kon me een levendige voorstelling maken van Sandover Prep; een statige kostschool gevuld met opstandige (en heel knappe) jongens. 

In Misfit is elk hoofdstuk vanuit een ander personage geschreven. Zo krijg je het verhaal mee vanuit het perspectief van RJ, Fenn, Sloane, Silas en Lawson. En hoewel ik het heerlijk vind om vanuit meerdere personages te lezen, vond ik dit wat veel om me ècht goed in te kunnen leven in de personen en karakers van het verhaal. Bovendien maakte het dat de snelheid wat uit de verhaallijn dreigde te raken. Het verhaal was naar mijn mening sterker en vlotter geweest als het bijvoorbeeld alleen vanuit perspectief van RJ en Sloane geschreven zou zijn.

Zorgde dit ervoor dat Misfit geen leuk boek was? Zeker niet! Want zoals we gewend zijn van Elle Kennedy zit ook Misfit boordevol scherpe dialogen en spicy scenes! Bovendien eindigt het met een (kleine) cliffhanger waardoor ik ook al ben begonnen in deel twee: Rogue. Helaas is het tweede deel nog niet vertaald, dus als je liever geen Engels leest moet je nog even geduld hebben! 

Conclusie

Misfit is niet mijn nieuwe favoriete boek van Elle Kennedy. Maar ik heb me er zeker een aantal fijne uurtjes mee vermaakt! Het boek krijgt van mij 3,5 ster!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Omdat ik altijd al de jouwe was – Emma Anna

Omdat ik altijd al de jouwe was van Emma Anna

Inmiddels is het geen geheim meer dat ik een lichtelijke verslaving heb voor de boeken van Emma Anna. Zij weet mij keer op keer te verbazen met een realistische manier van schrijven, herkenbare situaties of juist te focussen op onderwerpen die niet makkelijk bespreekbaar worden gemaakt. Natuurlijk stond haar nieuwste boek Omdat ik altijd al de jouwe was op mijn leesplanning!

Cover

De cover van Omdat ik altijd de jouwe was is mooi vormgegeven. De cover is donkerblauw waardoor de illustraties mooi naar voren komen. Het oogt heel integer en bevat prachtige details uit het verhaal. Op het moment dat er details naar voren komen in een cover, krijgt het verhaal voor mij al een diepere laag en is alles wat makkelijker te visualiseren. Voor mij begint de binding met de personages dan al zonder een woord te hebben gelezen. Nog een groot pluspunt: de titel. Deze vind ik ontzettend mooi en past echt helemaal!

Verhaal

In Omdat ik altijd al de jouwe was maak je kennis met Marly en Robin. Na een vervelende gebeurtenis komt Marly terecht bij een gynaecologenpraktijk en wordt daar geholpen door Robin. Deze lijkt haar te herkennen en Marly blijft door zijn hoofd spoken. Per toeval lopen zij elkaar nog een aantal keer tegen het lijf en er begint een bijzondere band te ontstaan. Deze band wordt steeds diepgaander en komt op het punt dat beide een juiste beslissing moeten maken. Maar, wat valt er te beslissen als je elkaar perfect weet aan te vullen en de liefde zo puur is? Of haalt het verleden Marly en Robin in?

Schrijfstijl

Omdat ik altijd al de jouwe was begint met een waarschuwing over bepaalde onderwerpen die aan bod gaan komen in het verhaal. Op die manier kun jij zelf beslissen of het verhaal wel of niet iets voor jou gaat zijn. Vrijwel in het begin wordt al duidelijk wat er is gebeurd met Marly, waardoor zij naar de gynaecologenpraktijk gaat, en vanaf dat moment zit je in een rollercoaster van emoties. Dat is namelijk iets wat Emma Anna weet vast te houden gedurende het boek. Beide personages hebben een verleden, een rugzakje. De worsteling met dit verleden is bij beide personages voelbaar. Het maakt dat de personages echt worden.

Het realistische aspect van Omdat ik altijd al de jouwe was komt naar voren door verschillende thema’s (o.a. het leeftijdsverschil tussen Marly en Robin), de angsten/worstelingen van beide personages, acceptatie en een zoektocht naar jezelf. De schrijfster heeft een pure manier van schrijven en blijft dichtbij iets wat te herkennen kan zijn voor ons allemaal.

Omdat ik altijd al de jouwe was is een echte ‘slow burn’. Het verhaal gaat langzaam, maar wel met een fijn gemak en vlotte schrijftstijl waardoor het niet saai wordt. De band tussen Marly en Robin die vanaf het begin al heel sterk oogt en steeds diepgaander wordt. Op geen enkel moment heb ik gedacht dat iets te snel ging of niet passend was. Juist doordat het langzamer gaat is er ruimte om een mooie diepgang te kunnen creëren.

Ervaring

Wat een hartverwarmend boek is Omdat ik altijd al de jouwe was. Wederom weet Emma Anna een mooie boodschap over te brengen. Op een vlotte en enigszins luchtige manier weet zij thema’s te bespreken. Geen enkel onderwerp lijkt zij uit de weg te gaan en verpakt dit in een puur en integer verhaal. Het proces van Marly en Robin die op zoek zijn naar zichzelf, worstelen met hun verleden en een weg naar elkaar vinden, voelt bijzonder. De liefde tussen Marly en Robin stond centraal en alles eromheen deed er verder niet toe. Uiteindelijk is dat waar liefde om hoort te draaien, toch? Liefde is iets wat je overkomt, wat je voelt en wat volledig op zijn plek valt met de juiste persoon.

Omdat ik altijd al de jouwe was is een boek waar ik doorheen ben gevlogen. Het bevat mooie onderwerpen, voelbare personages en de les dat liefde altijd kan overwinnen. Als jij bereidt bent om het toe te laten! Het boek krijgt van mij 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Naar het licht – Nina Verheij

Naar het licht van Nina Verheij

Voor schrijfster Nina Verheij is Naar het licht haar eerste Young Adult. Lezers kennen haar misschien wel van haar thrillers Fatale Keuzes en Geheugenspel. Hoewel ik die boeken niet heb gelezen, vind ik het wel boeiend dat een schrijver zit aan meerdere genres ‘waagt’. Vol verwachting ben ik aan het boek begonnen. En, binnen een dag was hij ook al weer uit!

Verhaal

Naar het licht gaat over Jo. Ze is pas 10 jaar oud, als zowel haar ouders als broer bij een brand om het leven komen. Sinds die fatale nacht wordt zijzelf achtervolgd door schuldgevoelens. Ze is ervan overtuigd dat zij hen had kunnen redden. Om de allesoverheersende haat in haar kwijt te raken, reist ze vlak voor haar 18everjaardag af naar haar geboorteland. Haar missie: voor ze volwassen wordt, rechtzetten wat haar als klein kind niet lukte. 

Cover

De cover van het Naar het licht is echt een plaatje. Een uitzicht over de bergen en het prachtige zonlicht maken je gelijk nieuwsgierig naar de inhoud. De flaptekst verraad ook niet heel veel van het verhaal, waardoor het ook nog wat mysterieus blijft. Met de vraag; ‘Wat is er precies gebeurd?’, begin je met lezen. Het verhaal is opgedeeld in de 8 dagen en elke dag begint met een mooie zwart/wit foto van de bergen en een deel van een songtekst. Ik houd ervan als er ook aandacht is besteed aan de opmaak van de binnenkant van het boek!

Schrijfstijl

Naar het licht begint met een spannend proloog waardoor je gelijk in het verhaal zit! De eerste paar hoofdstukken die daarna volgen waren voor mij even wat verwarrend. Want wie is de ik-persoon in het verhaal en welke kant gaat het verhaal op? Maar al snel krijg je als lezer de eerste puzzelstukjes van het verhaal en leest het als een trein. 

Zo kom je er achter dat Jo de ik-persoon is in het verhaal en zij samen met hond Betty en het kleine meisje Fien een reis aflegt. Het eindpunt is tevens de bestemming waar Jo haar haat kwijt hoopt te raken. Tijdens de reis komen ze verschillende mensen tegen die haar nieuwe inzichten geven en de koers van haar reis ook bepalen en aanpassen. 

De stijl van schrijven is helemaal passend bij het verhaal. Korte hoofdstukken en elke keer een puzzelstukje om het verhaal compleet te maken (daarin heeft het wel wat weg heeft van het thriller-genre). Op een gegeven moment krijg als lezer wel een beetje een idee welke kant Naar het licht op gaat, maar dat stoort helemaal niet. 

Conclusie

Een mooie en emotionele debuut-YA van Nina Verheij! Wat goed is uitgewerkt en als rode draad door het verhaal gaat is het grote verlies van Jo en hoe zij er mee om probeert te gaan. Hoe ze verdriet ‘een plekje’. probeert te geven, de mooie herinneringen levend te houden maar ook de haat- en schuldgevoelens van zich af probeert te schudden.

Enige minpuntje voor mij was dat ik het einde wat onverwacht en snel vond gaan. Daardoor naar mijn mening niet helemaal passend bij het verhaal, waarin juist de tijd werd genomen. Maar de boodschap die verhaal meegeeft en de wijze waarop rouw en verdriet wordt verwoord is echt prachtig en maken dit boek van Nina Verheij zeker een aanrader! 

Naar het licht van Nina Verheij krijgt van mij 4 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het Libby Garrett-project – Kelly Oram

Het Libby Garrett-project van Kelly Oram

Het Libby Garrett-project is het eerste boek wat ik voor Young Adults mag recenseren! Nadat ik had genoten van de Cinder & Ella serie van deze schrijfster, was ik ook wel benieuwd naar dit nieuwste boek! Het is het opvolgende boek na Het Avery Shaw Experiment maar ook los van dat boek te lezen. 

Verhaal

In Het Libby Garrett-project  staat Libby Garrett centraal. Zij kampt met een verslaving. En dan niet alcohol- of gokverslaving. Nee, Libby is verslaafd aan haar vriendje Owen. Dat hij alleen maar met haar af wil spreken voor de seks en niet in het openbaar met haar gezien wil worden, laat staan een serieuze relatie wil, heeft ze helemaal niet door. Wanneer ze een belangrijke afspraak met haar betaclub mist, zijn haar vrienden het zat. Haar beste vriendin Avery besluit dat de enige optie voor Libby is om een serieus afkickprogramma te gaan volgen. Als sponsor strikt ze Adam, die in de favoriete koffiezaak van Libby werkt. Wat Avery echter niet weet, is dat Adam stiekem al jaren verliefd is op Libby…

Cover

De cover van Het Libby Garrett-project is al heel erg vrolijk weergegeven; het roze en de skateboard knallen van de kaft af waardoor je gelijk in een blije stemming aan het boek begint. En ik ben echt een ‘sucker for details’ dus dat elke hoofdstuk aangeduid wordt met een skateboard waar het nummer in staat, vind ik echt heel leuk! 

Schrijfstijl

De stijl van Kelly Oram is heerlijk luchtig, waardoor je door de hoofdstukken heen vliegt. Wat Het Libby Garrett-project extra leuk maakt om te lezen is dat je het ene hoofdstuk vanuit het perspectief van Libby leest en het andere vanuit Adam. Daardoor leer je beide personages ook echt goed kennen. Het einde is niet heel erg verrassend, maar toch zijn er gedurende het verhaal wat leuke wendingen waardoor het ook niet heel voorspelbaar aanvoelt. 

Bovendien heeft het boek ook wel een onderwerp aan waar je je als lezer in kan verplaatsen; hoe zorg je ervoor dat je jezelf blijft en niet verandert voor een ander? Hoe blijf je met je beide benen op de grond staan? En ook; soms heb je iemand nodig die je bij je problemen helpt. 

Maar ondanks het verhaal en de problemen van Libby is het ook een boek waarbij heerlijk gezwijmeld kan worden. Hoe Libby en Adam gevoelens voor elkaar krijgen en de verwarring die daarbij komt kijken. En zonder al te veel spoilers te geven; hoe onwijs lief was ‘de examenfeest- scene?!’ 

Conclusie

De combinatie van het heerlijk vlotte verhaal en de prettige schrijfstijl maken dat ik door het boek heen vloog! Het eerste deel ga ik ook zeker kijken! Het Libby Garrett-project krijgt van mij 4 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Anders, Beter – Lisa van Campenhout

Lisa van Campenhout wist een naam voor zichzelf te maken met haar debuut Bijna Echt (Blossom Books 2020) waarmee ze de Jonge Jury Debuutprijs wist te veroveren in 2021. Persoonlijk heb ik haar debuut nog niet kunnen lezen, maar als het net zo goed is als haar tweede boek Anders, Beter dan kijk ik met veel enthousiasme uit om me te verdiepen in de schrijfwereld van Lisa van Campenhout.

Deze recensie bevat mogelijks spoilers voor Lisa van Campenhouts nieuwste boek Anders, Beter (2022).

Verhaal & Plot

Anders, Beter is een contemporary verhaal dat zich afspeelt in Amsterdam. We volgen Maja die door omstandigheden en een uit de hand gelopen situatie bij haar oom, tante en nicht in Amsterdam gaat wonen. Van Campenhout begint meteen met het schetsen van de situatie op een manier die de lezer niet verward maar eerder zodat je meteen mee bent met het verhaal. Dit vond ik heel aangenaam, alsook dat elk nieuw aangereikt plotpunt en subplot ervoor zorgde dat ik het boek bijna niet kon neerleggen en ik uiteindelijk tot twee uur ’s nachts aan het lezen was tot ik het eindelijk uit had.

Wat ik wel spijtig vond en mijn enige mindere opmerking over dit boek is, is dat op het einde alles in heel korte tijd een resolutie moest krijgen. Doorheen het boek krijgen we de hele tijd informatie mee waarmee de lezer moet uitmaken wie nu echt de slechterik is in het verhaal alsook dat iedereen wel slechte dingen doet en niemand volledig goed is, en dit op een heel gestage manier die leek te lijden naar een grote resolutie waardoor alles op zijn plek zou vallen. Echter, vond ik dat op het einde alles gehaast werd afgekapt en snel tot een einde gebracht werd met situaties die veel vragen bij mij opriepen en semi uit het niets kwamen. Hierdoor vind ik dat er enkele dingen meer aandacht hadden kunnen krijgen en beter afgehandeld hadden kunnen worden verhaal-gewijs – zoals Maja en de fles rode wijn en het hele puder-complot. Daarnaast vond ik het verhaal heel goed in elkaar zitten, alleen het overhaaste einde deed de opbouw van een boek spijtig genoeg een beetje teniet naar mijn mening.

Personages

Aan het begin van het boek is er een notitie voor de lezer door de redactie toegevoegd die omschrijft dat het als uitgever soms moeilijk is om een boek uit te geven waarvan het hoofdpersonage, hier: Maja, een antiheld is. Omdat het moeilijk te pijlen is of het lezerspubliek het hoofdpersonage leuk zou vinden ondanks het gedrag van de protagonist. Laat me hierop zeggen: we hebben meer antiheld-protagonisten nodig. Meer auteurs zouden het “risico” moeten nemen om zich te verdiepen in de grijze zone van personages die noch goed noch slecht zijn; ik snap dat een zekere kwestie van likeability zich dan de kop op steekt, maar ik vind dat het alleen maar toevoegt aan de sterktes van een verhaal alsook aan de relatability. Niemand in het echte leven is puur goed of puur slecht, iedereen doet dingen die ze beter niet hadden gedaan alsook dingen die ze beter meer hadden gedaan. Iedereen heeft zijn heldendaadmomenten alsook momenten van afgetekend te worden als een slechterik, dit is wat ons mens maakt. We maken fouten en leren hieruit en soms maken we fouten en blijven deze fouten maken totdat we realiseren wat we beter anders – pun intended – hadden kunnen doen. Dit is wat hoofdpersonage Maja aan ons toont, ze gaat door omstandigheden bij haar oom, tante en hun dochter wonen omdat ze denkt dat het “anders, beter” is, een plek waar Maja haar eigen (negatieve) gedrag en persoonlijkheidstrekjes onder de loep neemt en bekijkt wat beter kan alsook positieve kanten van haar persoonlijkheid, ze is noch goed noch slecht – het belangrijkste schijnt onherroepelijk door in het boek: ze probeert beter te zijn. Hierdoor vind ik Maja heel likeable, ondanks dat ze soms een beetje te veel commentaar geeft alsook zich te veel met anderen hun zaken bemoeit.

Naast Maja is het personage dat mij het meest intrigeerde de “antagonist,” Regina. Mijn hemel wat voor een attitude heeft zij. In het begin dacht ik nog, oh leuk één persoon die ten minste een beetje om Maja lijkt te geven, maar al snel werd het duidelijk dat Regina helemaal niet zo aangenaam is; iets waar we ook tezamen met Maja achter komen. Ook naar het einde toe vond ik gewoon dat Regina haar gedrag heel neurotisch werd en haar gedrag ook op niets sloeg. Hierdoor leken alle dingen waarvoor Maja commentaar kreeg niets in vergelijking met alle stunts die Regina uithaalde.

Schrijfstijl

Ik heb zo een persoonlijkheidstrekje waarbij ik liever origineel Nederlandstalige werken lees dan vertaalde werken; dit is voornamelijk omdat ik ondervind dat de integriteit van een verhaal beter behouden wordt. Hierdoor was ik dan ook heel enthousiast om Van Campenhouts boek te lezen. Als resultaat genoot ik dan ook immens van Anders, Beter, waarbij je deze integriteit dan ook onmiddellijk aanvoelt bij het openslaan van het boek en met een schrijfstijl die helder en diepgaand wegleest wordt geconfronteerd vanaf het begin. Zeker als Vlaamstalige lezer vind ik het altijd interessant om in het Nederlands te lezen omdat het Vlaams en Nederlands toch zekere genuanceerde verschillen hebben die bij het ene boek al wat meer de kop op steken dan bij een ander boek. Anders, Beter is zo’n boek waarbij deze nuances miniem zijn en een Vlaming niet per se een wenkbrauw kan optrekken bij het gebruik van zekere Nederlands versus Vlaamse taaltrekjes, wat ik persoonlijk nooit erg vind omdat ik deze taalverschillen net leuk vind, maar zij die hier wel een beetje woelig tegenover staan, zullen ondervinden dat dit boek vrij neutraal is in taalgebruik. Dus ik hoop dit boek dan ook zeker massaal in Vlaamse boekhandels tegen te komen, want het is heel toegankelijk en verzekert ook een blik tot het Amsterdamse.

Van Campenhout schrijft op zo’n manier dat alles heel erg to the point is en er niet rond de pot gedraaid wordt. Informatie wordt wel op zo’n manier achtergehouden dat de lezer telkens verder wilt lezen om alle puzzelstukjes die er doorheen het boek worden aangereikt in elkaar te kunnen passen. Zeker wanneer het aankomt op het oh zo bizarre gedrag van Regina, Van Campenhout weet namelijk om onze antagonist zo uit te lijnen dat we nooit goed weten hoe we tegenover haar moeten staan, zeker wanneer ze twijfel bij onze protagonist Maja oproept waardoor Maja nooit weet of zij degene is die iets fout deed of Regina; een zekere meesterschap in het schrijven is hiervoor nodig om personages op zo’n manier neer te zetten, en Van Campenhout heeft hier zeker de skill-set voor. 

Extra

Ik wil graag even een shout out geven ook naar de mensen die de cover voor dit boek hebben vormgegeven. Het kleurenpalet is niet te druk en past zo mooi samen, de afbeelding is simpel en toch vat het de essentie van het boek goed samen alsook werkt het mooi samen met de titel. De twee silhouetten van Maja en Regina in het raam roepen een zeker mysterie op in zij die de cover ter handen krijgen, wat ook exact hetgeen is wat het boek in zich draagt.

Doordat het einde zo overhaast voelde en de hele opbouw van het boek een beetje teniet deed voor mij geef ik Anders, Beter van Lisa van Campenhout een welverdiende drie-en-een-half à vier sterren op Goodreads.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De pijn die wij verbergen – Monica Haak

De pijn die wij verbergen van Monica Haak

Vanaf het eerste moment dat ik las over De pijn die wij verbergen, wist ik dat ik dit boek moest lezen! Zelf had ik hiervoor nog geen kennisgemaakt met de schrijfkunsten van Monica Haak (al heb ik haar debuut wel in de kast liggen!), maar berichten die de ronde deden op Bookstagram klonken positief. Thema’s die momenteel een grote rol spelen in ons dagelijks leven en welke impact dat kan hebben op een persoon… dat leek mij een mooie combinatie om dit boek te lezen.

Cover

De hardcover van De pijn die wij verbergen is echt prachtig vormgegeven. Soms heeft een cover niet veel details nodig om een beeld te scheppen, een boodschap over te brengen. Daar is dit boek wel het bewijs van. Op de cover zijn twee donkere silhouetten te zien van een jongen en een meisje, rug aan rug. Dit lijkt uit te stralen dat deze twee personen met elkaar verbonden zijn, maar er toch ook enige afstand is. Elk met een verborgen pijn. In combinatie met de verschillende roze- en paarstinten en de sierlijke letterstijl, maakt dit een kwetsbare cover.

Verhaal

In De pijn die wij verbergen maak je kennis met Fleur en Matt. Fleur wil graag deelnemen aan het nieuwe theaterstuk op school en doet auditie. De nieuwe vriendin, van haar beste vriend Matt, doet ook auditie en de twee gaan niet bepaald door één deur. Wanneer zij op een Instagram-story een vervelende reactie krijgt van een anoniem account, besluit zij dat te negeren. Totdat er steeds meer berichtjes binnenkomen en er zelfs briefjes in haar kluisje terecht komen. Het moet iemand zijn die Fleur kent. Wie kan zij nog vertrouwen

Ondertussen is Matt ontzettend aan het worstelen met zijn studiekeuze. Als hij zijn hart zou volgen, dan wist hij het wel. Alleen zijn ouders hebben een hele andere toekomst voor hem uitgestippeld. Daarnaast staat hij steeds meer tussen Fleur en zijn vriendin in en weet hij niet welke kant hij moet kiezen.

Schrijfstijl

De pijn die wij verbergen leest ontzettend vlot! Terwijl de thema’s in dit boek allesbehalve vlot zijn. Er komen verschillende onderwerpen aan bod zoals verlies, (online) pesten, verliefdheid, mentale gezondheid en (hoge) verwachtingen. Dit weet de schrijfster in een herkenbaar en realistisch jasje te stoppen, zonder dat het echt heftig wordt. Met haar schrijfstijl vindt zij een mooie balans tussen emotioneel en toegankelijk. Op sommige momenten valt er met de humor zelfs nog te lachen in deze rollercoaster aan emoties. Een ander element is spanning. De jacht op de online stalker/pester… daarmee wist de schrijfster mij echt te verrassen.

Met deze hele bovenstaande lijst, weet de schrijfster de lezer helemaal mee te nemen in het verhaal van Fleur en Matt. De hoofdstukken zijn vrij kort waardoor je er nog eentje wil lezen. En nog een. Uiteindelijk heb je als lezer een doel voor ogen: antwoorden zo snel mogelijk. Wie zit er achter het pesten? En valt alles uiteindelijk voor beiden op de juiste plek? 

Ervaring

Wauw… De pijn die wij verbergen. Ik ben er nog steeds stil van. Op zoek naar woorden om een goede recensie voor jullie neer te zetten. Er moet niet te veel gezegd worden, want dat is aan jullie om te ontdekken. Maar, ook niet te weinig, want ik wil jullie overtuigen om dit boek te lezen!

In bovenstaande alinea’s valt te lezen waarom ik positief ben over dit boek. Een vlotte schrijfstijl in combinatie met het realistische en hedendaagse is een mooie basis voor een prachtig emotioneel boek. Let’s talk about emoties. Ik heb veel emoties ervaren tijdens het lezen en eentje daarvan is blijven hangen. Het kwam namelijk zo dichtbij… Ergens in het begin van het boek is Fleur in gesprek met haar oma. Daarin vertelde Fleur dat zij bang is om haar oma kwijt te raken. Tranen rolden over mijn wangen. Dat is namelijk mijn grootste angst omdat die dag een keer gaat komen. Onvermijdelijk. Het mooiste van dit stukje? De emoties die de 16-jarige Fleur op dat moment had, ervaarde ik als 30-jarige ook. Dat vond ik echt de kracht van het hele boek. De (harde) realiteit. De pijn die wij verbergen.

Voor mij is er toch een klein puntje: het voelde soms een beetje als echt tienerdrama. Dat ligt overigens aan mijn leeftijd. Voor de 16-jarigen onder ons, staat hier echt een heel sterk boek wat zich richt op taboes doorbreken. Wat laat zien welke impact het kan hebben om online gepest te worden. De stress die zij kunnen ervaren m.b.t. studiekeuzes. Eigenlijk vind ik dat dit een boek moet zijn wat verplicht gelezen moet worden op de middelbare school. Dat die taboes inderdaad doorbroken kunnen worden en iedereen weet dat er hulp is, wanneer iemand dit nodig acht.

De pijn die wij verbergen is een pareltje. Het is een boek wat niet loslaat. Een boek om een les uit te leren. Het boek krijgt van mij 4,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Leger van schaduw en storm – S. Christina

Leger van schaduw en storm van S. Christina

Afgelopen december las ik met onze leesclub mee. We lazen het boek Heks van vuur en oorlog en na die cliffhanger, wist ik al dat ik ook het vervolg, Leger van schaduw en storm, moest lezen! Natuurlijk meteen onderzoek gedaan of er al een recensie op de website stond. Die was er nog niet. Tijd om daar verandering in te brengen. Voordat je verder gaat met lezen, wil ik je wel waarschuwen dat deze recensie eventuele spoilers (met betrekking tot Heks van vuur en oorlog) kan bevatten.

Cover

De cover van Leger van schaduw en storm is mooi vormgegeven. De illustraties op de cover bevatten een aantal details, welke al een deel van het verhaal lijken te vertellen. Na het lezen van dit boek, krijgen deze details ook echt een betekenis en valt het helemaal op zijn plek. Ik houd ervan hoeveel een cover kan zeggen door de illustraties en details die het heeft.

Verhaal

Leger van schaduw en storm gaat direct verder waar de schrijfster ons in het voorgaande deel heeft achtergelaten. Lara Polaris is bestempeld als heks, heeft het gouden harnas als dochter van Kalyna en wordt gezocht als de leider van de rebellen. In Leger van schaduw en storm heeft Lara het moeilijk. Ze wordt gezocht en dat betekent dat zij nergens veilig meer is. Tot zich een kans voordoet en zij kan vluchten. Op een nieuwe plek leert zij een andere dochter van Kalyna kennen. Deze leert haar om haar krachten goed onder controle te krijgen en brengt haar naar een plek waar meerdere dochters zich verschuilen. Allemaal met hoge verwachtingen van Lara, want zij moet hen leiden. Is zij in staat deze verwachtingen waar te maken? Of zijn er meerdere obstakels?

Schrijfstijl

Leger van schaduw en storm begint meteen. Er zijn geen herhalingen qua informatie en personages uit het eerste boek. Zelf heb ik tussen de leesclub en nu een aantal andere boeken gelezen waardoor ik niet alles meer helder voor ogen had. Uiteindelijk vielen alle puzzelstukjes wel op zijn plek en begon ik mij steeds meer te herinneren. Misschien had hier een korte samenvatting een fijne toevoeging geweest, zodat je als lezer meteen weer op de hoogte bent van alles wat er voorafgaand is gebeurd.

De schrijfstijl leest vlot en erg fijn. Het is vrij makkelijk (in positieve zin) geschreven waardoor het heerlijk wegleest. Daar helpen de relatief korte hoofdstukken zeker aan mee! Want nog even snel een hoofdstukje worden er op magische wijze ineens veel meer. Een verdeling van het spanningsgehalte had het verhaal wel wat meer in evenwicht gebracht. Want het begin leest vrij snel en daarop volgt een gebeurtenis. Vervolgens neemt het tempo af en kabbelt het rustig voort. Er wordt ergens naartoe gewerkt en die spanning gaat dan richting het einde wel omhoog. Het hoogtepunt duurt niet lang waardoor het vrij snel aan je voorbijgaat.

De diepgang van personages had meer uitgewerkt mogen worden,zodat je als lezer een beeld krijgt van alle personages en beweegredenen. In Leger van schaduw en storm komt Lara bij de dochters van Kalyna terecht. Deze dochters zijn lang geleden ontstaan. Een stukje geschiedenis wat eigenlijk een beetje vlak bleef. Misschien komt dit in het volgende deel aan bod. Want voor mij was het een interessant gedeelte van het verhaal.

Ervaring

Al met al een fijn boek om weg te lezen. Hier en daar heb ik wel wat kritische puntjes, zoals in bovenstaande alinea’s te lezen valt. De vlotte en fijne schrijfstijl in combinatie met de korte hoofdstukken zorgde ervoor dat de schrijfster mij wel altijd vast bleef houden. In twee dagen las ik het boek namelijk. De kritiekpuntjes deden niets af aan mijn leesplezier! Al zie ik er zeker voordelen van als bijv. de personages meer diepgang hadden gekregen, zodat de binding tussen de personages en lezer meer tot stand komen en het wat meer onder je huid gaat zitten. Een stukje geschiedenis van de dochters van Kalyna had er misschien voor kunnen zorgen dat ik de beweegredenen wat meer had kunnen begrijpen.

Dan wil ik het nog even hebben over cliffhangers… want daar wil ik de schrijfster een compliment voor geven! Ook dit boek sloot af met een mega cliffhanger waardoor ik, als lezer, echt moet weten hoe dit af gaat lopen. Want wat heeft dit te betekenen?!

Leger van schaduw en storm is het tweede deel in de serie van Lara Polaris. Het verhaal is nog niet afgerond en ik ben erg benieuwd hoe het Lara verder zal vergaan. Welke uitdagingen komen er nog op haar pad? En vooral: komt zij ooit terug in een normale wereld? Of is het voor altijd veranderd? Ik heb veel zin in het volgende deel. Al moet ik eventjes geduld hebben (niet mijn sterkste punt). Het boek krijgt van mij 3,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De nacht dat de zon scheen – Valérie Docters Verswijveren

De nacht dat de zon scheen van Valérie Docters Verswijveren

Begin december kwam de vraag in onze Whatsapp-groep, of iemand het boek De nacht dat de zon scheen wilde recenseren. Zoals ik weleens heb verteld, vind ik het leuk om soms uit die comfortzone te stappen. Juist te gaan voor een boek wat ik zelf misschien niet snel zou pakken en verrast te worden met dat boek. Op die manier heb ik al wat mooie boeken mogen ontdekken! Na het lezen van het persbericht, besloot ik dat het tijd was voor -hopelijk- weer zo’n boek. Heeft De nacht dat de zon scheen dat kunnen waar maken?

Cover

De hardcover van De nacht dat de zon scheen is vrij simpel vormgegeven. Toch neemt dit strakke design iets sereens met zich mee. De illustratie op de cover is vrij klein, maar past wel goed bij de titel. Het lijkt wel met een soort waterverf gedaan te zijn en dat maakt het schilderachtig. Ondanks dat het op het eerste zicht niet veel zegt, trekt het aan om naar te blijven kijken. De titel heeft een mooi lettertype en de kleurencombinatie, met de illustratie, passen mooi bij elkaar.

Verhaal

De nacht dat de zon scheen begint met een raadselachtige tekst. Daarna wordt er kennisgemaakt met de vijftienjarige Zephyre. Zij woont in Welidorme, een ziekenhuis voor jongeren (tussen de 12 en 20 jaar) die lijden aan niet gedefinieerde ziektes. Dit bevindt zich in een verscholen bos zodat zij afgesloten leven van de andere mensen. In het ziekenhuis komt Zephyre oog in oog te staan met een knappe en jonge dokter, Auster. Hij heeft een bepaald effect op haar wat deuren doet openen naar werelden waar niet veel mensen het bestaan van weten. Om te voorkomen dat de wereld afscheurt, gaat Zephyre op avontuur omdat zij in verbinding lijkt te staan met SOPHIA.

Schrijfstijl

De nacht dat de zon scheen begint wat ‘rommelig’. Ondanks een stukje achtergrondinformatie van Zephyre en de setting van het ziekenhuis (waardoor je een goed beeld krijgt van dit leven), komen er al veel namen voorbij. Daarnaast doet Auster zijn introductie en heeft dit meteen effect op haar in het eerste hoofdstuk. Dit lijkt allemaal wat snel te ogen. Een lading aan misschien iets teveel informatie waardoor het verhaal wat langzaam op gang lijkt te komen.

De schrijfstijl is wel fijn om te lezen, is over het algemeen vlot (al vergt het soms wel de volledige aandacht om bij te blijven met alle informatie) en is redelijk gedetailleerd. De kracht hierin is dat de lezer, door de schrijfster, meegenomen wordt in de zoektocht naar welke rol Zephyre speelt in dit grote avontuur. Het kan hier en daar ook voor wat kleine frustraties zorgen omdat niet altijd alles even duidelijk is, aangezien de lezer meegaat op dit avontuur. De nacht dat de zon scheen speelt zich af in een andere soort wereld dan dat deze bekend is, soms worden er andere woorden gebruikt. Achter in het boek bevindt zich een woordenlijst. Fijne toevoeging!

De hoofdstukken waren afwisselend. Het ene hoofdstuk had een fijne lengte, terwijl het andere hoofdstuk vrij lang was. Ondanks dit verschil weet de schrijfster een hoofdstuk wel degelijk te eindigen met ‘smaak naar meer’. Misschien niet altijd met een onderliggende spanning, maar wel degelijk met het feit dat je, als lezer, wilt weten wat er gaat gebeuren.

Ervaring

Wat een bijzonder boek is De nacht dat de zon scheen! Zelf had ik nog niet eerder zo’n soort boek gelezen met deze setting. Dat maakte het voor mij iets nieuws om te ontdekken. En wat een reis was dat… dat ging met vallen en opstaan. De start ging voor mij langzaam en wat rommelig. Komt dat inderdaad door de vele namen en informatie? Alhoewel ik wel altijd voorstander ben van informatie en details, zodat het verhaal tot leven kan komen. Of komt het stiekem door de informatie die juist nog miste? De cruciale informatie die ik, als lezer, steeds verder kon vergaren om er een geheel van te maken. Een klein stukje ongeduldigheid misschien. Want hoe verder ik kwam in het avontuur, hoe meer antwoorden er kwamen. Helaas duurde het voor mij toch zeker 1/3 van het boek voordat ik in die flow van het lezen zat. Daarna begon ik steeds meer te genieten, sloegen die pagina’s steeds sneller om.

Het lezen van De nacht dat de zon scheen kostte mij wel wat aandacht en energie. Het is geen boek wat je half leest onder het kijken van een serie. De focus had ik wel echt nodig om het goed te kunnen volgen. Ik vond dat zelf geen probleem. Dit zorgde er soms wel voor dat ik het boek na twee langere hoofdstukken aan de kant legde. Of dat ik in de avond niet de aandacht had om ‘goed op te letten’. Voor het leesplezier af en toe wat minder fijn. Al wil ik hierbij wel mijn complimenten maken naar de schrijfster. Op zulke momenten vind ik het duidelijk zichtbaar hoe goed er dan over nagedacht is.

Het verhaal van Zephyre is nog niet afgelopen! De schrijfster heeft namelijk laten weten dat zij bezig is met het schrijven van deel twee in deze trilogie. Ik ben ontzettend benieuwd wat er ons allemaal nog te wachten staat en heb veel zin in het vervolg. De nacht dat de zon scheen heeft mij verrast op een bijzondere manier. Het boek krijgt van mij 3,5 ster.

Nog één dingetje: pak -alsjeblieft- vaker een boek wat niet meteen op jouw lijstje staat of wat niet meteen jouw aandacht heeft, geloof mij, het kan goed uitpakken!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Vergif – Jennifer Donnelly

Vergif van Jennifer Donnelly

Sprookjes… ik houd ervan! Vroeger heb ik meerdere videobanden (dat klinkt wel heel oud) versleten met het verhaal van verschillende Disney-prinsessen. Doornroosje, Belle en het beest en Sneeuwwitje waren wel echt favoriet. Weet deze hervertelling, Vergif, mij net zo te intrigeren?

Cover

De cover van Vergif is strak en simpel vormgegeven. Tegelijkertijd is de boodschap verre van simpel en zegt de afbeelding veel over het verhaal. Op het eerste zicht zul je een (giftige) rode appel zien, wanneer je er langer naar kijkt staat deze appel symbool voor het hart van Sophie en lijken de scherven te maken te hebben met de spiegel van de koningin.

Verhaal

Vergif begint meteen met een spannende proloog waarin het verhaal al meteen een donkere wending krijgt. Prinses Sophie rijdt samen met de jachtmeester door het bos. Deze heeft echter de opdracht gekregen om het hart van de prinses eruit te snijden. In tegenstelling tot het Disney-sprookje, waar de jachtmeester haar laat ontsnappen, laat de jachtmeester haar niet ontsnappen. Er wordt iets in Sophie losgemaakt en met behulp van de zeven mysterieuze mannen, hulp van iemand die zij onderweg tegenkomt, besluit Sophie dat het tijd is om te vechten. Voor haar plek, voor haar volk en haar rijk. Want wat als blijkt dat hetgeen iedereen bestempelde als zwakte, juist het meest sterke van allemaal lijkt te zijn?

Schrijfstijl

Vergif komt langzaam op gang (de proloog niet meegerekend) waardoor het even duurde voor ik dit verhaal echt begon te voelen. Het trage tempo zorgde ervoor dat ik mijn aandacht niet altijd goed vast kon houden. Dit werd mede mogelijk gemaakt door het wisselende vertelperspectief. Naarmate het verhaal vorderde, verdwenen deze wisselende vertelperspectieven. Ik weet nog steeds niet welk punt de schrijfster hiermee wilde maken. Jammer! Vanaf het moment dat deze vertelperspectieven verdwenen en de verhaallijn steeds duidelijker werd, begon het verhaal fijn te lopen.

Ondanks dat het verhaal wat focus vraagt in het begin, is de schrijfstijl verder namelijk wel fijn om te lezen. Het is vlot en bevat korte zinnen. De hoofdstukken zijn niet lang wat het verhaal zeker ten goede doet (voornamelijk in het begin). Als lezer ben je dan misschien toch sneller geneigd om het lezen nog iets langer vol te houden.

Ervaring

In het begin ervaarde ik wat struggles tijdens het lezen van Vergif, maar dat heeft zich helemaal recht getrokken rond het middenstuk.  Dit kwam omdat ik het verhaal en de wereld beter leerde kennen en het kon voelen. Hierdoor kon ik het boek later niet meer wegleggen.

Wat ik echt heel tof vond was dat het verhaal in grote lijnen met het Disney-sprookje overeen kwam. Dit zorgde voor herkenning en toch ook genoeg verbazing om te lezen wat de schrijfster er in deze hervertelling van had gemaakt. De zeven mysterieuze mannen waren erg leuk neergezet. Helaas kwamen ze wat minder vaak voor dan ik had verwacht toen ik kennis met ze maakte. Alleen de liefde al die zij ontwikkelden voor Sophie en hoe zij hebben gezorgd voor de basis die Sophie nodig leek te hebben, was erg mooi.

Ik vond het ontzettend fijn om de karakterontwikkeling van Sophie te mogen volgen. Van een onzekere prinses tot de sterke koningin die zij wil worden. Een prinses die altijd is verteld dat haar vriendelijkheid en zachtaardigheid een zwakte is. Dat zij daardoor nooit goed genoeg zou zijn om een koninkrijk te kunnen leiden. Tot een koningin in spé die deze zogenaamde zwakte juist omzet in de grootste kracht ooit waarmee ze haar koninkrijk terug wil pakken. Alleen was het niet het personage van Sophie wat mij helemaal heeft geraakt in dit verhaal. Dat was Will en ik ga verder nog niets vertellen over hem. Dat is aan jou om te ontdekken! Maar Will… hij heeft een stukje van mijn hart gestolen. Eigenlijk had ik nog meer van hem willen zien en horen. Hierdoor heb ik toch iets qua binding gemist in het verhaal omdat een bij-personage voor mij er meer uitsprong dan het hoofdpersonage.

Een verfrissende blik op het verhaal vond ik het stukje over koningin Adelaide, de stiefmoeder van Sophie. Vaak is het in sprookjes al snel iemand die slecht is en iemand die goed is, die het tegen elkaar opnemen. Alleen de schrijfster heeft hier ook de focus gelegd op de achtergrond van de koningin waardoor duidelijk werd waarom zij eigenlijk is zoals zij is. Dat zij voornamelijk handelde vanuit angst.

Wat ik wel een ontzettend groot pluspunt vond: de gehele boodschap van het verhaal en met name het stukje waarop Sophie het opneemt tegen angst (ook hier kan ik niet veel zeggen i.v.m. spoilergevaar). Is het leven het waard om zichzelf te laten leiden door angst? Of is het belangrijker om deze angst te overwinnen en het leven te leiden zoals jij dat wilt?

Vergif is een mooie hervertelling. Misschien was de start wat traag, maar zodra je helemaal meegenomen wordt in het verhaal staan er allerlei avonturen op je te wachten. Het mooiste is de boodschap die het verhaal jou, als lezer, meegeeft. Laat de angsten jou (en jouw leven) niet overnemen! Hiermee krijgt Vergif van mij 3,5 ster.