Tag: young adults

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Terugkeer naar Maxton Hall (Maxton Hall #3) – Mona Kasten

Het voelt een beetje melancholisch om zoveel series die ik ben begonnen tegenwoordig tot een eind te zien komen. Dit komt vooral omdat ik een punt aan het maken ben van het uitlezen van series die ik ben begonnen vooraleer ik aan nieuwe series begin. Eén serie is de Maxton Hall-serie van Mona Kasten, waarvan ik deel drie zopas uit heb en hiervoor nu dus een finale recensie mag schrijven, voor ook ik Maxton Hall verlaat. So buckle up, because I have some thoughts.

Verhaal

Deel drie zet de verhaallijn van het vorige boek naadloos verder. Ruby en James zijn aan het begin van het boek nog steeds op een lastig stuk in hun relatie na wat er is gebeurd aan het einde van deel twee. Het verhaal zelf kon mij niet per direct bekoren omdat grotendeels vrij voorspelbaar aanvoelde, wat spijtig was, want ik mistte de intrige die in deel 1 nog wel aanwezig was wel.

Dit boek wijdt wel sterk uit over familiale en huiselijke problemen en toont aan dat goede steun frappant is, en dat als er iets mis is met jou of iemand die je kent; vraag even hoe het gaat of geef even aan dat het met jou wat minder gaat. Er zijn altijd wel mensen die er voor je zijn en om je geven, en dat staat centraal in dit derde deel.

Personages

De personages namen in dit finale deel wendingen waardoor ik niet echt met hun kon binden doorheen het verhaal en waardoor ik veeleer wilde verder lezen om te zien of hier ergens nog verandering in komen, helaas was dit niet het geval.

Ruby en James hun relatie kon me weining boeien, maar Ember en Wren daarentegen had ik graag veel meer van gezien omdat daar zeker wel iets in zat dat lief en teder was. Maar de protagonisten zijn Ruby en James, dus zij kregen de meeste spotlight. Ik had persoonlijk het meeste moeite met de relatie tussen Lydia en Sutton en vond dat alles voor hen een beetje te sterk van een leie dakje ging ondanks hun omstandigheden.

Schrijfstijl

De vlotte schrijfstijl van Mona Kasten is wat ervoor mij heeft gezorgd dat ik dit boek heb kunnen uitlezen. Dit is ook wat ik in vorige recensies over haar zei, dat ze vlot kan schrijven en goede zinnen op papier kan zetten. Dit is dan ook wat het verhaal voor mij staande hield, want qua plot en personages kon het me niet zo heel erg sterk boeien.

Ervaring

Dit deel was mijn minst favoriete deel in de serie, en ik vind ook nog steeds dat deel 1 het beste deel in deze serie was. Ik had gehoopt op iets meer intrige, maar dit bleef uit. Doordat er zoveel miste aan de boog van het plot op vlak van wendingen en ontknopingen, voelde dit boek voor mij vaak onafgewerkt. Qua sterren-recensie zet ik het op dezelfde hoogte als deel 2, namelijk met twee-en-halve tot drie sterren. Ik kon wel genieten van Kastens schrijfstijl, en ben dus ook benieuwd naar wat ze nog op de kaart zet, maar dit finale deel deed een beetje onder aan zijn voorgangers.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Things we hide from the light – Lucy Score

Things we hide from the light is het tweede boek in de Konckemout-serie van Lucy Score. Onze recensie van Things we never got over – het eerste boek – kan je hier lezen.

In Things we hide from the light volgen we de politiecommissaris Nash. Hij staat bekend om twee dingen: een echte good guy en in uniform nog knapper dan hij al is.  De twee kogels die hij een tijdje terug in zijn lichaam kreeg, hebben een flinke deuk in zijn zelfvertrouwen gebracht. Hij kampt sindsdien met paniekaanvallen en nachtmerries. Dat houdt hij natuurlijk verborgen voor iedereen, alleen zijn buurvrouw en oude bekende, Lina, ziet de echte Nash.

Lina wil zo snel mogelijk weer uit Knockemout vertrekken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als Nash en Lina plotseling op elkaar aangewezen zijn…

De hoofdpersonages Nash en Lina hebben beide een stoere kant, maar ze zijn niet bang om hun kwetsbaarheid aan elkaar te tonen. Hun relatie is een spel van aantrekken en afstoten, gedurende het hele boek. Nash droomt er al lang van om een ring om iemands vinger te doen, terwijl Nina zichzelf alles behalve als relatiemateriaal beschouwt. De twee hebben beiden een achtergrondverhaal dat ook bij beide personages goed uitgewerkt is. De twee maken dan ook een hele evolutie mee doorheen het boek.

Helaas is het verhaal van Nash en Lina niet zo memorabel als ik had gedacht dat het zou zijn. Het begin voelde zelfs heel erg cringe aan voor mij. Misschien kwam dat door de vertaling? Ik kan mijn vinger er niet meteen op leggen, maar ik heb wel meermaals gedacht ‘wie zegt dit nu?’ en dan met mijn ogen gerold… Ik vond het ook een beetje té veel gefocust op hoe geil ze van elkaar werden als ze bij elkaar in de buurt waren. Het is een slowburn, maar een beetje te veel insta-liefde en lustgedreven. Bovendien vond ik het ook veel te lang, het verhaal had veel zaken die echt overbodig waren.

Net zoals in het eerste boek blijft familie in dit boek centraal staan. Het blijft leuk om dezelfde personages terug te zien komen in dit boek. We maken ook kennis met de personages die een grote rol krijgen in het derde boek, waardoor ik benieuwd ben. Verder is er ook een thrilleraspect in Things we hide from the light. Dat zou het boek wat meer diepgang geven, maar ik vond het thrillergedeelte redelijk voorspelbaar en het gaf voor mij niet de verwachte meerwaarde.

Aanrader of niet?

Things we hide from the ligth is een slowburn die helaas niet enorm memorabel was voor mij … Toch kijk ik enorm uit naar het verhaal van Lucian en Sloan in Things we left behind, dat in april vertaald wordt en uitkomt in het Nederlands. Ik geef dit boek helaas 2 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: The Memory of Babel (The Mirror Visitor #3) – Christelle Dabos

Ophelia heeft Thorn al meer dan twee jaar niet gezien, en het begint haar te dagen. Maar wanneer het tij begint te keren en hints naar waar Thorn zich mogelijks bevindt, zich de kop op beginnen steken, moet Ophelia van Anima naar Babel afreizen. Een wereld waarin regels volgen zo belangrijk is dat problemen Ophelia op nieuwere manieren dan ervoor in het nauw drijven. Opgepast, deze recensie kan spoilers bevatten voor The Memory of Babel.

Verhaal

Ik moet zeggen, dit was voor mij qua verhaal een van de mindere delen uit The Mirror Visitor serie.  We hebben Clairdelune verlaten en bevinden ons aan het begin van het boek terug op Anima, waar Ophelia al de afgelopen twee-en-half jaar heeft gespendeerd. Het voelt heel erg als het begin van boek één, maar Ophelia is zich hier ook bewust van – alsof de afgelopen twee boeken niet zijn gebeurd. Gelukkig verspillen we niet teveel tijd hier en start het boek al vrij snel met Ophelia die van Anima wordt weggehaald. Van hieruit baant ze zich een weg naar een plek waarover we dusver nog niet veel hebben gehoord: Babel. Hier zal Ophelia op zoek gaan naar Thorn, en verdere antwoorden zoeken op de vragen die ze heeft over God en the Other.

Schrijfstijl

Ik moet zeggen, ik vond Dabos haar stijl wat afgezwakt in dit verhaal. Ze schrijft nog steeds met volle overgave aan details, alles wordt tot het fijnste haartje omschreven wat maakt dat de lezer alles echt voor zich kan zien. Dit vind ik persoonlijk heel erg fijn. Echter, dit boek vindt beide zijn sterktes én zwaktes in de over-detaillering van Dabos. Het is soms net iets té veel qua details, en niet elk detail voelt alsof het even belangrijk is, wat bij de vorige boeken wél zo was. Maar, nog steeds, Dabos schrijft meesterlijk, maar haar sterktes hebben te hard doorgedreven, wat soms een averechts effect kan geven. Less is more, as they say.

Personages

Het ding met deze serie is dat er heel veel personages bij komen kijken, en de helft van de namen vergeet ik telkens weer. Zelfs nu, ben ik er al een pak vergeten. De grote slechterik van dit boek was iemand die we blijkbaar in een eerder boek al ontmoet hadden, maar omdat er zoveel personages zijn, was ik totaal niet gechoqueerd omdat ik echt moest denken: “wie is dit nu?” Zelfs nu weet ik nog steeds niet wie dat was. Op Babel leren we ook nog andere family spirits kennen en natuurlijk ook andere personages, maar ik geef eerlijk toe dat ik deze serie vooral lees voor de dynamiek tussen Ophelia en Thorn. Zeker omdat ze zulke tegenpolen zijn van elkaar en dat dit net is waarom ze tot elkaar toegetrokken worden.

Ik moet wel zeggen, Ophelia haar character arc in dit verhaal was er een om u tegen te zeggen. Er is een scene waarin ze in een ondergrondse kamer wordt gegooid, eentje die gekend staat om mensen gek te maken omdat je er alleen met jezelf zit en veel mensen dit niet aan kunnen. Echter, Ophelia komt alle versies van zichzelf tegen, en ze leert hieruit wie ze echt is in plaats van gek te worden. Ze leert toe te geven hoe ze zich voelt en waarom ze bepaalde dingen voelt. Het is een mooi moment waarin de lezer ook met zichzelf geconfronteerd wordt en je je afvraagt of jij ook zo trouw bent aan jezelf. Zo niet, dan spoort deze scene met Ophelia wel aan om jezelf in de ogen te kijken, en het is nagenoeg prachtig. 

Ervaring

Het boek voelde niet alsof het 400+ pagina’s was, en op andere momenten net weer wel. Ik wilde de hele tijd verder lezen en steeds weer weten wat er ging gebeuren. Maar ik vond wederom mijn persoonlijke Achilles hiel als het aankomt op lezen; ik heb namelijk de nijging om soms fanart op te zoeken en wat gegevens over boeken op te zoeken. Niet per se spoilers, maar eerder mensen hun meningen zonder dat er spoilers bij komen kijken. Natuurlijk, ik krijg wel altijd spoilers because of who I am as a person. Maar kijk, dat is mijn probleem om mee te leren leven/iets aan te doen. In elk geval, op veel momenten voelde het verhaal alsof het totaal nergens naartoe ging, en moest ik echt mezelf opleggen om tot het volgende hoofdstuk te lezen. Pas vanaf ongeveer pagina 250 was ik echt mee met het verhaal. Dit kwam, en dat geef ik eerlijk toe – en hier komt dan ook een dikke spoiler aan – omdat Thorn zijn come back maakte. Hierdoor kwamen er natuurlijk veel vragen bij Ophelia en ook veel hartzeer. Er was zelfs een moment waarop ik dacht dat ze niet meer samen zouden eindigen en dat ik bijna stopte met lezen. Echter, ik kan zeggen dat ik het boek uit heb en dat ik immens uitkijk naar het laatste deel van deze serie.

Ik las ergens online, tijdens mijn verdieping in meer meningen naar dit boek, hoe iemand deze serie omschreef als een dubbele duologie: deel één en twee als set, en deel drie en vier als set. Ik kan dusver begrijpen waarom ze dit zeggen, en ik denk, als ik deel vier ook uit heb, dat ik dit nog meer kan begrijpen. Je hebt in deel één en twee Ophelia en Thorn die hun weg om elkaar heen leren kennen alsook de achtergrond die bij de respectievelijke individu komen, en in deel drie moeten ze opeens elkaar terug leren kennen maar anders. Dit boek was dusver mijn laagste sterren-cijfer voor de serie, met drie sterren. Ik ben heel benieuwd wat het vierde (en laatste!) boek brengt.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie Ze was 16 van Marlies Allewijn

Wauw, wat een goed boek. Ze was 16 speelt zich af in Zeeland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het boek gaat over keuzes maken en erachter komen wie je wilt zijn in een maatschappij met vooroordelen. Het geef je ook een inkijk in het verzet en wat ze allemaal tot stand hebben gebracht in een klein dorpje. 

De hoofdpersonages van Ze was 16

Het eerste personage is Ize. Ze woont in Amsterdam en gaat een fijne zomer tegemoet van feestjes tot festivals totdat Ize naar Zeeland wordt verbannen om bij haar oma te wonen. Ze kijkt hier enorm tegenop en mist haar vriendinnen enorm.

Wanneer Ize op de zolder van haar oma een foto vindt, gemaakt door haar opa, besluit ze om haar oma hiermee te confronteren. Op de foto staat een mysterieus meisje, ze lijkt als twee druppels water op haar oma. Haar oma weet echter niks van de foto en trekt zich terug in haar schulp, hierdoor wordt de nieuwsgierigheid van Ize gewekt en besluit ze op onderzoek te gaan. Welke geheimen zal ze tegenkomen en wie is het mysterieuze meisje? 

Het tweede personage is Janna. Janna woont in een klein dorpje in Zeeland waar de Duitsers net zijn ingetrokken. Ze probeert in deze moeilijke tijden altijd het goede te doen, wat soms ten koste van haarzelf gaat. Op een bepaald moment staat ze voor verschillende keuzes, welke zal ze maken en zijn het de juiste keuzes? 

Mijn standpunt van Ze was 16

Ik vind Ze was 16 een heel goed boek. In het begin was ik geen fan van Ize. Ik vond haar onbeleefd en verwend. Ze komt op voor haar mening en vertelt de waarheid wanneer het nodig was, deze krachten apprecieer ik in Ize. Naarmate het boek vorderde ben ik helemaal van gedachte veranderd. Doorheen het boek merk je dat Ize haar weg probeert te vinden naar wie ze is en wat haar verleden is. Ik vind Ize een sterk meisje die doorzet totdat ze de waarheid weet, waarbij de band tussen Ize en oma sterker wordt.  

In Janna herken ik mezelf. Ze staat voor iedereen klaar en wilt niemand teleurstellen. Dit maakt haar een sterk karakter, maar naarmate het boek vordert merk je dat Janna haar eigen weg probeert te vinden en te ontdekken wie ze is. Het is een mooi verhaal waarbij beide personages een traject afleggen naar hun eigen identiteit. 

Tijdens het lezen moest ik even wennen aan het feit dat het boek geen hoofdstukken had, maar dat gevoel ging snel weg door de vlotte schrijfstijl van Marlies Allewijn. Doorheen het boek ben ik gebotst op een talenkwestie. In sommige stukken werd er Duits gepraat. Ik vond het een beetje vervelend dat er geen Nederlandse vertaling bij was, bijvoorbeeld in de voetnoot. Ik heb nooit Duits geleerd, waardoor ik regelmatig de Duitse zinnen moest vertalen.

Het was een spannend en mooi verhaal met een vleugje romantiek, wat het verhaal extra karakter geeft. Ik kon het boek niet wegleggen; omdat het boek in twee perspectieven geschreven is, wil je weten hoe beide verhalen aflopen en wat ze met elkaar te maken hebben. Het was een evenwichtige balans tussen het heden en verleden. 

Ik vind Marlies Allewijn een goede schrijfster en ik kan niet wachten om nog boeken van haar te lezen. Ze was 16 is een echte aanrader als je van oorlogsverhalen en spannende boeken met een vleugje romantiek houdt. 

Ik geef het boek 4 sterren. 

Geplaatst op door — Geef een reactie

LGBT+ thrillers/mystery boeken

veel boeken

Misschien ken je de bekende zin ‘be gay, do crimes’ wel. In onderstaande boeken wordt dat erg letterlijk genomen, of in ieder geval, de boeken bevatten een LGBT+ karakter en zijn thrillers/mysery boeken. Is dat precies het genre waar je naar op zoek bent? Lees dan snel verder.

Mijn vele gezichten – Tess Sharpe

Nora O’Malley heeft in haar leven al veel rollen gespeeld. Als dochter van een professionele oplichtster die foute, criminele mannen belazert, groeide ze op als haar moeders protegee. Maar toen haar moeder op een dag als een blok voor een van haar gevaarlijke doelwitten viel, wist Nora precies wat ze moest doen: ontsnappen.

Vijf jaar lang heeft Nora een perfect normaal leven weten te leiden, maar nu zal ze haar oude kunstjes weer onder het stof vandaan moeten halen. Ze heeft namelijk drie problemen:

#1: Haar ex-vriend betrapte haar met haar nieuwe vriendin, Iris. Ze waren allemaal vrienden, maar dat zou nu weleens kunnen veranderen. Au.

#2: De ochtend nadat ze zijn betrapt moeten ze met z’n drieën naar de bank om geld dat ze hebben opgehaald voor het goede doel te storten. Dit blijkt niet alleen ontzettend ongemakkelijk te zijn, maar zelfs dodelijk, want:

#3: Net nadat ze de bank in zijn gelopen, komen er twee overvallers binnen.

De overvallers mogen misschien gevaarlijk zijn, Nora heeft meer lef in haar pink dan de twee in hun hele lijf. En ze hebben geen idee wie ze daadwerkelijk gegijzeld hebben…

Swipe right for murder – Derek Millman

Als Aidan geluk heeft en een mooie hotelkamer helemaal voor zichzelf krijgt, wendt hij zich tot een dating-app om iemand te vinden die hem gezelschap kan houden. Dit idee verandert in een nachtmerrie wanneer hij naar de kamer van de man gaat en deze dood blijkt te zijn. Hij vindt een mysterieuze flashdrive in de buurt van het lichaam. Nu hij de schuld krijgt van een moord die hij niet heeft gepleegd en op de vlucht is voor zowel de politie als de slechteriken, heeft Aidan slechts uren de tijd om een ​​uitweg uit deze puinhoop te vinden en zijn onschuld te bewijzen voordat hij zijn leven verliest aan een aantal zeer slechte mensen.

Trouble Girls – Julia Lynn Rubin

In deze hervertelling van Thelma en Louise haalt Trixie haar beste vriendin Lux op voor een weekendje weg om hen te helpen hun problemen thuis te vergeten. Dat loopt alleen niet zoals gepland, want de meiden zijn al snel op de vlucht na een schokkende nacht. Terwijl de media hen in een bepaald licht probeert neer te zetten en de politie hen in de gaten houdt, zullen de meiden hun eigen weg moeten vinden, vertrouwend op hun liefde voor elkaar als leidraad.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: King of Wrath – Ana Huang

King of Wrath van Ana Huang

Voor degenen die de Twisted-serie van Ana Huang al verslonden hebben: vorige week is het eerste (vertaalde) deel van haar nieuwe Kings of Sin-serie verschenen: King of Wrath! Ik kon in ieder geval niet wachten om erin te beginnen! Lees hieronder of ik hem je aanraad!

Meedogenloos & arrogant vs. Beleefd & elegant

Dante Russo heeft altijd alles onder controle, op zowel persoonlijk als professioneel vlak. Wanneer hij door chantage wordt gedwongen zich te verloven met een vrouw die hij niet kent: Vivian Lau, de dochter van zijn nieuwste aartsvijand, is zijn enige missie het bewijsmateriaal vernietigen en zijn vijand kapot te maken. Hij is niet voor niets King of Wrath. Er is maar één probleem: nu hij haar heeft… wil hij haar niet meer laten gaan.

Vivian Lau is de perfecte dochter en haar familie zet haar in als pion om de top van de high society te bereiken. Iets wat Vivian helemaal niet belangrijk vindt, maar haar ouders wel. Maar vanwege de familieband en plichtsbesef gaat ze nooit tegen de wens (of het bevel?) van haar ouders in. Ook als dat betekent dat ze wordt uitgehuwelijkt aan Dante. Want dit huwelijk opent dat deuren die anders gesloten zouden blijven voor haar familie. De botte, ongrijpbare Dante is niet bepaald haar droompartner en het was dus zeker niet haar plan om naar hem te gaan verlangen, of erger nog: om verliefd te worden op haar verloofde.

Genoeg tropes, maar zeker niet saai!

Arranged marriage, enemies to lovers, grumpy vs. sunshine; allemaal tropes die terugkomen in King of Wrath. En toch voelt het verhaal origineel; waarschijnlijk omdat Ana Huan je echt laat beleven dat je vanuit twee personages schrijft; de stijl verschilt daadwerkelijk van elkaar. 

Maar ook omdat je weliswaar vrij snel de chemie tussen Vivian en Dante wel voelt, ze best nog een tijdje om elkaar heen draaien. Ook de (verwachte) spicy scenes vind je niet al in de eerste paar hoofdstukken van het verhaal. Dat zorgt voor een fijne opbouw in het verhaal.

Plus: zowel Dante als Vivian maken de nodige groei door. Vivian leert steeds meer haar mannetje te staan en voor haarzelf in plaats van haar familie te kiezen. En Dante laat zijn zorgzame kant steeds vaker zien. Dat laatste zorgde bij mij wel voor een aantal fijne zwijmelmomenten tijdens het lezen van King of Wrath.

Pageturner

Ana Huang heeft een heel fijne en vlotte schrijfstijl en in King of Wrath is dat zeker niet anders. Beide vertelperspectieven voelen ‘echt’ aan, bovendien speelt ze met ‘om en om een hoofdstuk’ of beide vertelperspectieven in een hoofdstuk. En wat ze heel goed doet; een aantal personages die in de volgende delen gaat ontmoeten, nu alvast introduceren!

Conclusie: Lezen!

De fans van Ana Huang kunnen kunnen hun hart ophalen met dit hele fijne eerste deel King of Wrath. Maar ook voor nieuwe lezers van haar boeken is dit een heerlijk boek om in te starten! 

Ik geef het boek 4 sterren en kijk nu al uit naar de verschijnen van het tweede (vertaalde) deel: King of Pride, die in mei verschijnt! Mocht je ook Engelse boeken lezen dan heb je geluk; de eerste drie delen van Kings of Sin-serie zijn dan al te lezen! 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Geld of liefde – Vi Keeland & Penelope Ward

Geld of liefde van Vi Keeland & Penelope Ward

Nadat ik eerder al onwijs had genoten van De perfecte huisgenoot en De tweede kans was ik heel nieuwsgierig geworden naar Geld of Liefde van schrijversduo Vi Keeland en Penelope Ward. 

Dit boek verscheen in 2016 al onder de titel Playboy Pilot als derde boek in de Cocky Bastard Serie. Benieuwd of ik hem net zo leuk vond als de andere boeken die ik las? Lees snel verder! 

Playboy Pilot vs. Rich Girl

Carter Clynes is piloot en, net als in alle stereotype verhalen, een echte versierder. Hij heeft ‘in elke stadje een andere schatje’ en is zeker niet op zoek naar iets blijvends. Tot hij op een van de vliegvelden rijkeluismeisje Kendall ontmoet. Er hangt meteen een spanning tussen de twee. Omdat Kendall geen idee heeft waar ze een vliegtuig heen wil pakken, alleen weet dat ze weg wil, haalt Carter haar over om hem te vergezellen op zijn komende vlucht naar Brazilië. 

Zo begint een romantisch en turbulent reisavontuur. Maar aan alle avonturen komt een keer een einde. En dan staan ze allebei voor een van de moeilijkste beslissingen van hun leven… Geld of liefde?

Clichés 

Geld of liefde begint met stevige clichés over piloten en de stewardessen; allemaal met elkaar het bed in gedoken tijdens de vlucht en de piloten zijn vooral womanizers. Zo ook Carter en het beeld wat Kendall van hem heeft. Gedurende het boek wordt dat beeld bijgesteld en blijkt Carter meer en meer de lieve en zachtaardige kleinzoon te zijn. Nogal een ommezwaai dus! 

Prettige schrijfstijl maar wat oppervlakkig

Laat ik vooropstellen; Geld of Liefde is een fijne feelgood. Lekker luchtig en je vliegt door de pagina’s heen. Dat maakt dat ik de boeken van Keeland & Ward ook zo fijn vind om (tussendoor) te lezen. Maar waar de meer recentere boeken van hen, meer diepgang in zich hadden, blijft deze veel meer aan de oppervlakte. Terwijl de issues waar ze voor staan, best wel heftig zijn. Ik voelde ze helaas niet; misschien omdat de omslag zo plotseling was en ik bepaalde situaties en gebeurtenissen niet geloofwaardig genoeg over vond komen.  

Leeservaring

Voor een lekker luchtig boek voor tussendoor is Geld of liefde zeker fijn om erbij te pakken. Wil je een feelgood met net iets meer diepgang, dan kun je naar mijn mening beter de meer recentere werken van dit schrijversduo oppakken! Omdat ik me er toch een avondje mee heb vermaakt, krijg dit boek van mij 3 sterren. 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Tussen Slijk en Satijn – Lyne Uytterhoeven

Toen ik de cover zag en de titel moest ik weten waar het boek over ging. De cover sprak mij al aan, maar het verhaal uiteindelijk ook. Ik wil Houtekiet erg graag bedanken voor het opsturen van het boek.

Het verhaal:

Als Lisse wordt betrapt met een boerenzoon, sturen haar pleegouders Lisse naar Brugge. Daar wordt zij gezelschapsdame van vrouwe Ysabeau, de jonge bruid van de heer Despars. Ysabeau en Lisse zitten beide in een situatie die ze zelf amper controleren en dit lijdt tot pijnlijke spanningen tussen de vrouwen.
Nu en dan kruist Lisse het pad van Martijn, een volksjongen die opgroeide in een bordeel. Hij zou graag willen studeren, maar wat ben je met hersenen en talent als je geen Latijn spreekt?
Alle 3 hebben weinig redenen om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. Maar het rijk van Keizer Karel V is onrustig. Godsdienstperikelen en ontevredenheid over verloren privileges dreigen te exploderen. Alles kan in een oogwenk veranderen… Vooral als Lisse zou ontdekken wie haar echte vader is.

Het verhaal laat de geschiedenis zien door de ogen van mensen zonder macht, meestal vrouwen. Het verhaal neemt je mee naar het woelige Brugge in de 16e eeuw waar een meisje zonder verleden opzoek gaat naar haar toekomst. Dit is vooral het geen wat mij aansprak. De laatste tijd ben ik namelijk best wel geïnteresseerd in films, series maar ook boeken die je meenemen naar andere eeuwen.

Mijn mening:

Lyne Uytterhoeven heeft een fijne schrijfstijl die het leesbaar maakt voor iedereen. Je kan in het verhaal merken dat Lyne onderzoek heeft gedaan naar de 16e eeuw. Dit kun je merken aan hoe ze bepaalde details omschrijft en je vind aan het einde van het boek ook een bronvermelding. Daarnaast lees je het boek vanuit verschillende perspectieven en zijn de hoofdstukken best wel kort. De personages zijn goed uitgeschreven en je leert ze echt kennen. Je kan je hierdoor bijvoorbeeld heel erg goed inleven in de hoofdpersonen.

Ook wordt er in het boek aandacht besteed aan de verschillende standen/klasse, godsdienst en de politiek. Dit maakt het verhaal niet minder leuk want het echte verhaal blijft op de voorgrond afspelen. Het boek heeft een goede spanningsboog en weet je tot het einde te verassen (ik kon niet stoppen met lezen). Het einde was dan ook niet wat ik had verwacht, maar het maakt mij wel erg nieuwsgierig naar het volgende en laatste deel. Het verhaal bestaat namelijk uit twee delen en het volgende deel verschijnt als het goed is in juni 2024.

In het boek zelf vind je aan het begin nog een kaart van Brugge en Gent en een lijst van de personages. Aan het einde van het boek zie je ook een stamboom, een overzicht van historische plaatsen, een verklarende woordenlijst en dus ook een bronvermelding. Het boek is dan ook gebaseerd op historische gebeurtenissen.

Conclusie:

Ik heb erg genoten van het boek en het heeft zeker mijn interesse nog meer aangewakkerd voor de historie. Ik geef het boek 5 sterren en raad het je zeker aan om te lezen als jullie net als ik graag op ontdekkingsreis gaan.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Donder – Neal Shusterman

Donder is het derde en laatste deel van de zeisen-trilogie van Neal Shusterman. De eerdere twee boeken waren Zeis en Cumulus. Het boek speelt zich nog steeds af in de dystopische wereld waarin de mensheid onsterfelijk is geworden. Om de overbevolking te voorkomen, worden zogenaamde zeisen aangesteld om mensen te doden op een bepaalde manier. In Donder gaat het verhaal verder met de personages Citra Terranova en Rowan Damisch, die nu bekend staan als zeisen Anastasia en Lucifer.

Waarover gaat Donder?

Laat me beginnen met te vertellen dat het verhaal best ingewikkeld is om uit te leggen. Dat is meteen één van mijn punten van kritiek op dit boek.

Donder begint wanneer het myserieuze Zeisen-eiland Endura door de zee is verzwolgen. Doordat er weinig ooggetuigen waren, is het makkelijk om Zeis Lucifer hiervan te beschuldigen. Daar makat Zeis Goddard dankbaar gebruik van door zichzelf tot Supreme OpperKling te benoemen en dan heel wat regels en wetten aan te passen.

De Cumulus besluit deels in te grijpen en de wereld op een ander spoor te zetten. Hij trekt zich terug door iedereen Onzindelijk te maken, behalve Greyson Tolliver. Door het unieke contact dat Greyson heeft met de Cumulus, wordt hij ontvangen door de Tonisten als De Tol.

Tegelijkertijd ontdekken Zeis Faraday en bibliothecaresse Munira een onbekend eiland. Dat eiland zit eigenlijk in de blinde vlek van de Cumulus. Ze hopen zo op een soort fail-save om de wereld te redeen. Uiteindelijk komt de Cumulus toch te weten van het eiland en stuurt hij werklui naar de atol. Deze werklui moeten iets groots bouwen, maar ze weten niet goed wat.

Er is nog een andere verhaallijn. Door bepaalde gebeurtenissen die je zelf maar moet lezen, kunnen Rowan en Citra geregenereerd worden. Wanneer Zeis Anastasia de aanval inzet op Goddard, brengt dat allemaal heel wat teweeg. Ze doet dat door filmpjes de wereld in te sturen waarin ze de waarheid uit de geschiedenis naar boven brengt. En die waarheid plaatst Zeis Goddard niet bepaald in een goed daglicht.

Door het boek heen merk je dat de Cumulus aan een nieuwe AI bouwt, waar hij verschillende gesprekken mee voert. De versies worden steeds meteen verwijderd, maar uiteindelijk staat er een AI op die niet direct wordt gewist en die contact kan leggen met de vreemde eilandengroep. Samen plannen ze de toekomst van de mensheid.

Verwarrende verhaallijnen

Donder lees je vanuit het standpunt van verschillende personages. Je leest onder andere mee met Citra, Rowan, Greyson, Munira, Ayn, Jeri, maar ook soms minder belangrijke personages. Doordat er ook in de hoofdstukken zelf wordt gewisseld van perspectief, wekt dit verwarring op voor de lezer. Tegelijkertijd zorgen de vele perspectieven dat het verhaal volledig is, maar de verwarring was voor mij overwegend. Er waren momenten dat ik echt in het verhaal zat, maar dan kwam er weer een ander perspectief en verloor Donder mij weer als lezer. Het was zeker een boek waar ik doorheen heb moeten bijten en met momenten echt links liet liggen… Dat had ik bij Zeis en Cummulus absoluut niet. Het is dan ook een heel ander boek dan Zeis wat vooral tussen Citra en Rowan speelde. Tijdens het lezen waren er ook regelmatig te veel details, waardoor het tempo uitbleef.

Het sterkste aan het boek zijn de filosofische overpeinzingen over de menselijke natuur en de impact van techonologische vooruitgang. Het boek biedt een goede afsluiting van de trilogie en laat de lezers achter met stof tot nadenken over de aard van leven en dood, macht en morele verantwoordelijkheid.

Raad ik Donder aan?

De eerste twee boeken krijgen voor mij 4,5 sterren, maar Donder heeft me zwaar teleurgesteld en geef ik jammer genoeg maar 2 sterren. Het was veel te lang, het tempo lag niet hoog genoeg en het was gewoon verwarrend. Vele fans zullen wel blij zijn met het einde en hoe alles is opgelost.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie – The Graham effect – Elle Kennedy

The Graham effect van Elle Kennedy

Heb jij de Off Campus-serie van Elle Kennedy ook verslonden? Ik wel! Dus hoe tof dat ze nu een “next generation” verhaal (en serie!) heeft geschreven! The Graham effect is deel 1 van de Campus Diaries serie. Hierin staan Gigi, de dochter van Hannah en Garrett uit De Deal, en Ryder centraal. De Engelse versie is nu verschenen en hieronder lees je wat ik er vond! 

Verhaal

Gigi Graham heeft 3 doelen: kwalificeren voor het nationale ijshockeyteam, Olympisch goud winnen en uit de schaduw van haar beroemde vader stappen. Dat lijkt allemaal goed te gaan, op twee dingen na. Ze moet beter worden achter het net en daarvoor heeft ze de hulp nodig van Luke Ryder. Ryder die bijna 2 meter lang is, helemaal afgetraind, eigenwijs, onbeschoft en onwijs sexy. Oja, en de vijand. 

Brairs nieuwe co-captain heeft zelf ook het nodige aan zijn hoof. Het mannenteam van Briar U is net samengevoegd met een voormalig rivaliserend team. Als teamcaptain is het zijn taak het team bij elkaar te houden, terwijl iedereen elkaar lijkt te haten. En dan kan hij ook nog eens de felbegeerde zomerstage bij de legendarische Garret Graham, nadat hij een rampzalige eerste indruk heeft achtergelaten op zijn idool. 

Dan stelt Gigi hem een compromis voor; hij helpt haar het nationale team te halen, zij doet een goed woordje voor hem bij haar vader. Het lijkt een win-win situatie. Maar waar ze geen rekening mee hebben gehouden is hun intense chemie. Die lijkt met geen mogelijkheid te negeren en maakt het een gevaarlijk spel. Of is het alle risico’s waard? 

Cover

Het leuke aan de cover van The Graham effect vind ik dat hij echt even in een nieuwe stijl is dan de Off Campus serie. Lekker strak, maar je kunt wel gelijk zien dat het om een ‘sports romance’ gaat. De kleuren springen van de kaft af, net zoals de grootte van de titel. 

En ook aan de binnenkant van The Graham effect is aandacht besteed aan de afwerking. Met afwisselende lettertypes voor zowel het hoofdstuknummer en uit wiens perspectief je het hoofdstuk leest. Ook zijn app-berichtjes qua vormgeving mooi neergezet. En voor de details; elk hoofdstuk heeft ook een titel (love it!) en de verschillende scenes worden van elkaar gescheiden met een tekening van een ijshockeypuck. 

Schrijfstijl

Vanaf de eerste pagina is The Graham effect helemaal herkenbaar als de stijl van Elle Kennedy; heerlijk vlot, recht voor zijn raap, beeldend en met gevatte dialogen tussen de hoofdpersonages. De hoofdstukken worden afwisselend vanuit Gigi en Ryder verteld. Lang niet elke keer om en om; er wordt gewisseld wanneer het passend is voor het verhaal. Maar overall had ik wel het gevoel dat het 50/50 was. En wat fijn is; de stijl van schrijven is vanuit Gigi ook echt anders dan vanuit Ryder. Gigi is bijvoorbeeld wat beeldender/omschrijvender, Ryder meer kort en bondig. Dat maakt het ook dat je voelt alsof je vanuit twee personen leest. 

En waar Elle Kennedy echt heel goed in is, is het beschrijven van de chemie tussen personages. Die spat echt van de pagina’s af en op een manier die realistisch aanvoelt. En de spicy scenes zijn er ook in overvloed, maar zonder dat het too much wordt. En ook voor de zwijmelaars onder ons; daar is er genoeg van!

Always. You fall, I pick you up. Always ~ Luke Ryder

Zonder dat het de boventoon voert komen ook personages uit de Off Campus serie voorbij, uiteraard de ouders van Gigi; Hannah en Garrett. Maar ook Jake Connely komt aan de zijlijn voorbij. Dat maakt The Graham effect echt een next generation verhaal. En heel fijn voor de ‘ik wil weten hoe het verhaal verder gaat’-lezers onder ons! 

Wel waren de eerste hoofdstukken wat vol qua informatie over de andere personages. Daardoor haalde ik die namen nogal eens door elkaar. En richting het einde waren er wat gebeurtenissen die juist niet werden beschreven wat ik wel heel graag had gewild! (Lekker vaag he?! Maar ik wil natuurlijk geen spoilers geven). Maar dit zijn wel de enige minpuntjes die ik kan bedenken voor The Graham effect. 

Conclusie

Als je de Off Campus serie hebt verslonden, kun je je hart ophalen met The Graham effect. Maar ook als je die serie (nog) niet hebt gelezen, is dit echt een aanrader. Fijne, vlotte hoofdstukken met de nodige scherpe dialogen en steamy scenes. En een goede dosis sexy sportmannen. De Engelse versie van The Graham effect ligt al in de winkels maar mocht je liever de Nederlandse vertaling willen lezen; die verschijnt in maart 2024!