Fourth Wing is waarschijnlijk het meest besproken boek van 2023 op Booktok en Bookstagram. Toch was ik huiverig om het te gaan lezen. Niet omdat ik de fantastische verhalen over dit boek niet wilde geloven, maar omdat ik eerder al 8 new adult boeken van deze auteur heb gelezen. Die boeken waren best vermakelijk, maar geen literaire hoogstandjes. Ik kon me dus onmogelijk voorstellen dat de auteur van die drama boeken een episch fantasy verhaal zou kunnen schrijven. Om niet achter te blijven ben ik het toch gaan lezen.
Over het boek
Het is al 400 jaar oorlog in Navarre. Met een moeder als generaalgroeit Violet op wonend op Basgiath; het oorlogscollege. Samen met haar (inmiddels overleden) vader heeft ze heel haar leven getraind om scribent te worden. Ze spendeert al haar uren in de bibliotheek en heeft ontelbare feiten uit haar hoofd geleerd. Als het eindelijk tijd is voor Violet om zelf aan Basgiath te gaan studeren, verplicht haar moeder haar om naar het rijders kwadrant te gaan. Dit is waar zij heeft gezeten, evenals Violet’s oudere broer en zus.
Om drakenrijder te worden moet Violet deelnemen aan een zwaar selectieproces. Het rijders kwadrant is namelijk niet zonder gevaren. Draken binden zich niet aan zwakkelingen, waardoor je als cadet meerdere dodelijke tests moet ondergaan om te bewijzen dat je sterk genoeg bent. Na drie jaar slaag je en ben je een volwaardige drakenrijder, of je bent dood. Zelfs als je je studietijd daar overleefd is je leven nog niet zeker, aangezien je dan het land in de oorlog moet verdedigen. Ook Violets broer heeft het niet overleefd. Met haar moeder als generaal heeft Violet genoeg vijanden binnen het rijders kwadrant die haar dood willen hebben. Dat ze een zwak lichaam heeft en niet getraind is om drakenrijder te worden werken niet in haar voordeel. Zal ze het overleven?
Personages
Violet is het beste te beschrijven als koppig en onzelfzuchtig. Voor de eerste proef om binnen gelaten te worden bij het rijders kwadrant staat Violet een deel van haar uitrusting af aan een onbekende. Hiermee worden diens kansen om te overleven vergroot, maar dit betekent dat het Violets kansen verkleinen. Violet weet het verschil tussen goed en fout en leeft de regeltjes strikt na. Keer op keer krijgt ze te horen dat ze het niet gaat overleven in het rijderskwadrant waardoor Violet alleen maar gedrevener wordt om hen het tegendeel te bewijzen. Opgeven is geen optie voor haar, zeker niet met haar moeder’s hoge eisen als generaal.
Wat ik wel atypisch voor haar karakter vind, is hoe ze omgaat met Tairn. Ze heeft haar leven aan hem te danken, toch is ze niet echt aardig tegen hem. In het begin van hun relatie is ze behoorlijk afstandelijk en soms zelfs een beetje gemeen. Dit past niet goed bij haar personage waardoor ik me hier wat aan irriteerde. Kon ze niet een beetje aardiger zijn?
Spanning
Vanaf de eerste bladzijde zat ik goed in het verhaal, was het spannend en wilde ik heel graag doorlezen om erachter te komen wat er allemaal ging gebeuren op Basgiath. Zeker in het eerste deel van het verhaal, waarin de cadetten zichzelf moeten bewijzen, deed dit boek me enorm aan Divergent denken. Net als in die dystopische fantasy hebben ze hier ook ring gevechten die ze moeten zien te overleven.
Ik vond dat het verhaal in het tweede deel van het boek minder spannend was. In het begin was de spanning ontzettend hoog omdat ze nieuw in het rijders kwadrant was, allerlei moeilijke tests moest ondergaan en moest zien te overleven. De kans dat er iets mis zou gaan wat haar dood zou betekenen, was ontzettend hoog. Naarmate het verhaal vordert wordt Violet sterker, waardoor het minder aanvoelt als ‘alles of niets’. Daarnaast speelt het zich minder op de school af wat ik juist zo leuk vond. Dystopian fantasy meets dark academia zeg maar.
Conclusie
Het boek is met bijna 600 bladzijders erg lang. Een aantal hoofdstukken zouden best weggelaten kunnen worden zonder dat het verhaal onduidelijk wordt. Toch ben ik blij dat dit niet is gedaan, simpelweg omdat het leuk was om te lezen. Omdat het een episch fantasy verhaal is verwachtte ik groot verraad van een belangrijk personage of een onverwachte plottwist. Voor mij bleef dit een beetje uit wat ik jammer vond. Er zaten zeker wel wat plottwists in, maar niet van het kaliber waar ik op had gehoopt.
Buiten dit was het echt wel een goed verhaal. De schrijfstijl vond ik fijn en de Nederlandse vertaling las prettig. Meestal lees ik dit soort boeken liever in het Engels, maar ik heb geen seconde spijt gehad dat ik de vertaling heb gelezen. Rebecca Yarros heeft hiermee voor mij zeker bewezen dat ze goede fantasy kan schrijven. Ik ben dan ook erg benieuwd naar Iron Flame die in februari in het Nederlands uit zal komen. Ik gaf het boek 4 sterren.
